Kangel's Confessions

I'm back at Gawad Kalinga with SIBOL! I have a great week. I started serving GK again. I have stopped because of my personal decision to minimize visits/encounters on sunvalley...hmmmn because of....never mind. I have totally (I think) recovered anyways. hihi... Namiss ko ang mga bata. And I am really glad...natuwa sila ng makita din ako. Looking at those innocent faces makes me remind again of my purpose. Na hahayaan ko ang Diyos na gamitin ako for his work. And helping and guiding those kids para makilala nila si God is only one way... There are so may ways na actually nililigawan pa rin ako ng Diyos asking me if I can lend or give time to this. But God is so gracious and patient. Hindi nya ako minamadali. Mas gusto nya kasi na out of love ko ito gagawin. Hindi obligatory. And to serve a main goal. To please him and to introduce God in anyway. To reach out. To evangelize. For these people to feel that there is God who love us so much. Sobra sobra. And so there...with so much love...

You may view it here...

People come and people go. I have been hook on reading the book "The Secret Things of God". Mahusay talaga pala na author si Cloud. Bilang isang psychologist/theologian mas naging effective yung delivery ng message ng words from the Bible. Mas naging effective siya dahil sa experience nya sa field nya...Andami nya na rin nakausap na mga tao and also applied to them both psychology and the word of God to heal people. amazing! Mood today? nalulungkot lang talaga ako ngayon. Actually kagabi pa. Hindi ko rin alam kung bakit. Siguro dahil na rin sa mataas na level ng hormones ko ngayon dahil nga sa period ko. Pero what really affects me is what I have read sa book siguro. Sa totoo lang hindi ko pa rin alam kung yun nga yun. Or siguro yung mga realizations lately or yung delayed na payment sa akin nung taga Guam na yun...Haaay....I don't know. Andami ko iniisip. (Hinga karen...take one day at a time....slowly...;) ) Actually ngayon ako nakakapag-isip kung...ano pa kaya ang gust...

Hindi ko alam kung malulungkot ako na di natuloy yung project dito sa SEER. Pero kinakapa ko naman yung sarili ko....Mukhang hindi naman...Hindi naman ako malungkot. God has reasons for everything. At alam nya lately...wala ako sa sarili ko. Nasa outer space ako. Pero ok lang yun. Pero at the back of my mind siyempre gusto ko matuloy. Sana magkaroon ng second thoughts yung client. Di ba? :) I've purchased a book... The Secret Things of God by Dr. Henry Cloud sa National Bookstore. Glorietta last Saturday. Sabi ko na nga ba...makakabili ako eh once na pumasok ako ng bookstore na yun. Waaaa.... Sabi ng wag papasok eh...Haha! Ang mahal ng book dahil hardbound ito at talagang maganda yung mga pages... Worth reading dahil sa superb contents. Alam nyo na ngayon kung bakit mahal? haha! Oh well...kung naging super interested kayo kung ano ang The Secret...dito...mas lalo kayong magiging interested...dahil...(oops...basahin nyo na lang...hihi) The Secret Things of God book is the Christ...

Nakakatamad...nakakatamad...nakakatamad talagaaaaaaaaaaaaaa! Ilang araw ko na itong nararamdaman sa office. Haay. talagang may epekto sa akin ang mga naririnig ko dito sa office. Nalulungkot ako. Pero wala akong magagawa. Andyan na eh. Haay. anu-ano nga ba ang kinatatamaran ko dito? Haay i-enumerate ko... 1. Una yung napaka-"lamig" na atmosphere dito. Graveh no. nakakaluky Lamig means walang warmth ang samahan dito sa office. Siguro without these guys na kasama ko sa lunch...matagal na ako umalis. Hehe.. Ok naman sila dito. Yun nga lang...hindi ko sila makausap. Hindi yata na-practice ang social skills nila. Kung hindi mo kakausapin..hindi ka rin nila kakausapin. Manigas ka! Yun yun eh... Haha. Haay... Inisip ko dati na pwede ko silang hawaan ng kalokohan ko...Pero...haay...kulang lang ako ng time o opportunities na makasama sila. Alam mo yun? Paano nila natitiis na hindi sila nagsasalita sa loob ng isang araw? Gravah...Siguro iniisip nila... kung paano sila makikipagkwent...

I have decided to do what is right. And I know thru God's leading, makakayanan ko naman ang lahat ng mga mangyayari sooner. To befriend my long lost missed (special) friend sa community kahit medyo mahirap yun sa parte ko. I'm afraid everything na baka bumalik ako sa devastated state ko. Pero pero parang may bumubulong sa akin na, this time...I will just trust Him and everything would go well. At siguro pikit mata akong susunod sa intuition ko na ito. I think it His leading dahil wala naman akong nakikitang masama na bumalik yung friendship. Yun lang siguro yung fear na...baka hindi ko kayanin... ma-devastate na naman ako sa makikita ko (with his MU). Pero one part of my mind says...hindi na yun mangyayari. Because I have learned my lessons. And lessons should be applied right? Sa totoong buhay. Dahil kung walang application... walang meaning yung lessons na natutunan ko. Di ba? I missed him na rin. Dahil sinabi ko nga sa kanya na. He became my friend first before anything else...