Heartaches came when you least expect it.
Grabe at when it rains it pours talaga. Sunod-sunod lang talaga ang mga events at talagang nanadya.
But I'm starting to forget him. The one who makes my heart in pain.
Sobrang iwas na nga ang ginagawa ko talaga. Kaso bakit ganun...para naman hindi talaga sya nakakaintindi. Hindi talaga sya sensitive sa mga nararamdaman ko I think o hindi nya lang talaga naiintindihan ang sinabi ko sa kanya nun gabing yun. Nung november 18, 2007...Parang wala lang pala ang lahat ng sinabi ko. :(
Nakakalungkot...pero iniisip ko rin sa side nya na gusto nya pa rin maging normal pa rin ang lahat. Na close kami...na mag-uusap kami ng katulad ng dati....na magbibiruan kami na parang walang nangyari. Sana nga wala na lag talagang nangyari....Pero meron eh.
Nagkaroon na sya ng girlfriend and he expects me to just be normal. Anu bah. Oo na...masaya sya. Pero ang totoo...hindi pa ako totoong masaya para sa kanya. Nagrereklamo ang sarili ko. Pero tahimik lang ang normal na ako. Parang wala lang nangyari din. Ayoko naman malaman ng community na may ganun akong nararamdaman. Tama na na alam ng ilan sa mga sisters ko sa sfc ang nangyayari sa akin. Tama na yun. At ang prayers nila ang talagang tumutulong sa akin. :)
At nung sunday nga...paano nya ba naiisip na kausapin pa ako. Eh halos hindi ko na sya kilalanin sa circle of friends ko...Halos hindi ko sya tinitingnan pag nag-uusap kami. Hindi ko sya pinapansin. At lalong hindi ko na sya kinakausap unless tanungnin nya lang ako. Ang manhid naman...hindi man lang nakahalata na ayaw ko talaga syang makausap at makita. Ayoko na talaga.
Masakit pa kasi sa akin ang sitwasyon. Pero alam ko naman pag lumipas ito...maayos na rin ang lahat. Pero sana lang...sana lang....igalang nya yung pag-iwas ko. Sana maintindihan nya na...kailangan ko lang gawin ito kasi...nasasaktan pa nga ako no. Pero parang gusto nya ipilit na normal pa rin ang lahat. Eh hindi na nga normal eh....ang kulit.
Sana...matapos na rin ito talagang nararamdaman ko para sa knya. Para maging normal na rin ako. Ang hirap pag ganito.
Siguro nga....oras na para umalis na ako ng sfc-sunvalley. papagaling na muna ako. Pag kaya ko na. babalik. Pero baka dun ko na maisipan maging active naman sa sfc bicutan. kapag naging sis ko na ang girlfriend nya, alam ko na mas magiging mahirap ang sitwasyon para sa akin. Hahayaan ko muna mag-mourn ang heart ko. Baka sakaling...pag pinagbigyan ko ang sarili ko...tumigil na. Hanggang sa magsawa na ako na maging ganito...At magdesisyon na lang ang sarili ko na...tama na talaga. And from then I can move on...Yung totoo na.
Would you believe na masaya ako for them. Dahil masaya sya. Masaya ang taong naging special sa akin. Pero...dahil sa ina-absorb ko pa lang ang lahat....Masakit. :)
Di bale andyan naman si Lord. He would be there to heal me. He never left me. At sooner...maiintindihan ko rin kung bakit nangyayari ito. And I would thank Him...
Nakakarecover na ako. Pero...heto...still hoping na matapos na rin ang play of emotions na ito. Na sana makahalata na rin sya. Na sana...maintindihan nya naman ang nararamdaman ko. At dahilan kung bakit kailangan kong umiwas. Hindi ako galit sa kanya. Ewan ko ba...Kung bakit ganito ako. Naiintindihan ko ang sitwasyon. Kaya hindi ako nagagalit sa kahit na....siya ang pinaka root cause lahat ng pain ko.
Naiisip ko kasi ang babaw ko kung magagalit ako for not loving me back no....anuvah yun...At dahil alam ko na di naman napipilit ang love....ano ako bale...Hehe....Hayaan mo na... someday maiisip nya rin kung ano ang pinakawalan nya. Magsisi din yun. Haha! We are brothers and sisters after all...hayaan mo na. Nangyayari talaga ito. Bahala na si Lord si amin.
So there gusto ko lang..mag-rant...kasi sya na naman ang naka-occupy ng morning hours ko. kainis. Per it is normal...hehe...positive ako...na isang araw...maiisip ko rin na hindi sya worth ng kahit minutes ko...haha! (yown naman!) haha!
Let it be. Let the pain be pain...Pero...mawawala din ito. Because I have the greatest healer in the world. I have Jesus with me. Magiging normal na happy human being na naman ako. :)
Work na. ;)
Grabe at when it rains it pours talaga. Sunod-sunod lang talaga ang mga events at talagang nanadya.
But I'm starting to forget him. The one who makes my heart in pain.
Sobrang iwas na nga ang ginagawa ko talaga. Kaso bakit ganun...para naman hindi talaga sya nakakaintindi. Hindi talaga sya sensitive sa mga nararamdaman ko I think o hindi nya lang talaga naiintindihan ang sinabi ko sa kanya nun gabing yun. Nung november 18, 2007...Parang wala lang pala ang lahat ng sinabi ko. :(
Nakakalungkot...pero iniisip ko rin sa side nya na gusto nya pa rin maging normal pa rin ang lahat. Na close kami...na mag-uusap kami ng katulad ng dati....na magbibiruan kami na parang walang nangyari. Sana nga wala na lag talagang nangyari....Pero meron eh.
Nagkaroon na sya ng girlfriend and he expects me to just be normal. Anu bah. Oo na...masaya sya. Pero ang totoo...hindi pa ako totoong masaya para sa kanya. Nagrereklamo ang sarili ko. Pero tahimik lang ang normal na ako. Parang wala lang nangyari din. Ayoko naman malaman ng community na may ganun akong nararamdaman. Tama na na alam ng ilan sa mga sisters ko sa sfc ang nangyayari sa akin. Tama na yun. At ang prayers nila ang talagang tumutulong sa akin. :)
At nung sunday nga...paano nya ba naiisip na kausapin pa ako. Eh halos hindi ko na sya kilalanin sa circle of friends ko...Halos hindi ko sya tinitingnan pag nag-uusap kami. Hindi ko sya pinapansin. At lalong hindi ko na sya kinakausap unless tanungnin nya lang ako. Ang manhid naman...hindi man lang nakahalata na ayaw ko talaga syang makausap at makita. Ayoko na talaga.
Masakit pa kasi sa akin ang sitwasyon. Pero alam ko naman pag lumipas ito...maayos na rin ang lahat. Pero sana lang...sana lang....igalang nya yung pag-iwas ko. Sana maintindihan nya na...kailangan ko lang gawin ito kasi...nasasaktan pa nga ako no. Pero parang gusto nya ipilit na normal pa rin ang lahat. Eh hindi na nga normal eh....ang kulit.
Sana...matapos na rin ito talagang nararamdaman ko para sa knya. Para maging normal na rin ako. Ang hirap pag ganito.
Siguro nga....oras na para umalis na ako ng sfc-sunvalley. papagaling na muna ako. Pag kaya ko na. babalik. Pero baka dun ko na maisipan maging active naman sa sfc bicutan. kapag naging sis ko na ang girlfriend nya, alam ko na mas magiging mahirap ang sitwasyon para sa akin. Hahayaan ko muna mag-mourn ang heart ko. Baka sakaling...pag pinagbigyan ko ang sarili ko...tumigil na. Hanggang sa magsawa na ako na maging ganito...At magdesisyon na lang ang sarili ko na...tama na talaga. And from then I can move on...Yung totoo na.
Would you believe na masaya ako for them. Dahil masaya sya. Masaya ang taong naging special sa akin. Pero...dahil sa ina-absorb ko pa lang ang lahat....Masakit. :)
Di bale andyan naman si Lord. He would be there to heal me. He never left me. At sooner...maiintindihan ko rin kung bakit nangyayari ito. And I would thank Him...
Nakakarecover na ako. Pero...heto...still hoping na matapos na rin ang play of emotions na ito. Na sana makahalata na rin sya. Na sana...maintindihan nya naman ang nararamdaman ko. At dahilan kung bakit kailangan kong umiwas. Hindi ako galit sa kanya. Ewan ko ba...Kung bakit ganito ako. Naiintindihan ko ang sitwasyon. Kaya hindi ako nagagalit sa kahit na....siya ang pinaka root cause lahat ng pain ko.
Naiisip ko kasi ang babaw ko kung magagalit ako for not loving me back no....anuvah yun...At dahil alam ko na di naman napipilit ang love....ano ako bale...Hehe....Hayaan mo na... someday maiisip nya rin kung ano ang pinakawalan nya. Magsisi din yun. Haha! We are brothers and sisters after all...hayaan mo na. Nangyayari talaga ito. Bahala na si Lord si amin.
So there gusto ko lang..mag-rant...kasi sya na naman ang naka-occupy ng morning hours ko. kainis. Per it is normal...hehe...positive ako...na isang araw...maiisip ko rin na hindi sya worth ng kahit minutes ko...haha! (yown naman!) haha!
Let it be. Let the pain be pain...Pero...mawawala din ito. Because I have the greatest healer in the world. I have Jesus with me. Magiging normal na happy human being na naman ako. :)
Work na. ;)
Comments