Kangel's Confessions

I don't want to nag here. But when I see things going right again esp in my friends' relationships, I am starting to feel better and light. Siguro iniisip ko...hindi ko man maayos na maging "romantic" ang story ko...Sa iba pwede ko magawa yun. Makakangiti ako dahil may happy ending ang iba. Para sa akin hindi naman yun pagiging bitter...that's being fair to the world. At least these friends I'm talking gave me this piece of happiness that I haven't felt yet and hoped for...well until now. But sometimes I know na minsan OA na ako sa reaction. I mean hindi naman ako dapat masyadong nakikialam pero ginagawa ko pa din. Kung makikilala nyo ako nung college...mas grabe ako noon, meron lang akong feeling na kailangan kong ayusin "sila"...esp kapag malapit tlaga silang dalawa sa heart ko. Sometimes I won...and most of the times I fail. Naghihiwalay sila...They are not friends anymore but the ex-couple are still my good friends. In short, marami akong ga...

Haay. Kanina stress na stress talaga ako. Sobrang dami ng iniisip ko. Pero do you know kung ano talaga ang reason ng pagi-inarte ko te? Haay. Marami akong gustong sabihin na di ko masabi. Yun yun. Office Story ... Walang kakuwenta-kuwenta pag tungkol sa opisina ang isusulat ko sa article na ito. Basta kanina nagsabay sabay lang. Di ko nga alam kung PMS ito o ewan. Basta kanina, ayoko kumausap ng tao. Naiinis ako. Yun. Basta ang hirap. Marami akong kailangan pagdesisyunan this week at kailangan kong kumausap ng mga tao. Mahirap pala maging manager, isang napakabigat na responsibility pala talaga ang mapunta sa posisyon ito. Ngayon lang week na ito, kailangan ko i-compose ang thoughts ko, alisin ang emosyon at magdadasal ako to come up with right decision. I need to say the words they need to hear. Ako at tanging ako lang ang makakapagsabi nun sa kanila. Mahirap yun gawin sa parte ko. But they need to hear it. Nalilito pa rin ako actually. Pero...ok. I need to do it. (Kung nalilito na...

Where will I find you? Ok please stop reading kung ayaw nyo ng marinig at mabasa ang mga susunod na sasabihin ko. Babala: Parang maze at hindi nyo ito maiintindihan. Dahil wala naman tlaga akong balak ipa-intindi ito sa inyo. Hehe. :) Ok simula na. Everytime I look into some of my couple friends, natutuwa at kinikilig ako sa kanila. Sometimes, I envy them, they have that love story that I want. Minsan pa nga habang tinitingnan ko sila, kinakausap ko ang Diyos, "Lord make me count the blessings that I have right now." Ayoko pangunahan ng inggit at lungkot ang heart ko. Sawa na ako dun...Maiba naman...Haha. Gusto ko lang maging masaya at maging positive pa din. Ito lang ang meron ako. Kung malulungkot pa ako, ano na ang mangyayari sa akin. In short, natanggap ko na hindi ko naman kayang madaliin ang mga bagay bagay. Ang love di daw yan hinihintay...dumadating lang. Namaannn. Ang tagal naman dumating? Saan probinsiya ba sya nanggaling? Nakaka-frustrate maghintay. Alam nyo naman ...

I decided to forgive. And I'm positive that I will forget soon after. Kamusta? Well I believe that God send people to talk to me. To clarify things with me...ever since I have this hatred. Alam ng Diyos na naging bingi ako lately these days because of the heights of emotions I have. I'm open for forgiveness but I'm not ready to decide it yet. I did feel the pain and live with it for weeks. Hindi nga lang halata sa akin. Because hindi ko naman ito sinasama o mini-mix sa trabaho o sa pakikisama ko sa mga friends ko. Just a few friends know the real reason why I am hurt, how and when did it happen. Sila lang yung nakaalam. At kahit sila nung una hindi ko pinakikinggan. All their advice just came in and out of my ears. Wala lang...sa sarili ko, alam ko na ito. I know they will tell that to me. Nagpayo sila sa akin. I would like to feel the healing that is brought by their words. Pero strange lang, mabigat pa rin ang pakiramdam ko after I talked to them. Parang may nakabara. Hin...

Inatake ako ng asthma today. Very unusual ito... dahil ngayon lang ito nagtagal ng ganito. Hindi ko alam pero dahil siguro sa pakiramdam ko at nagawa ko lately. Sad.....I just think it is one way of wake up call for me galing syempre kay Bro. pero hayun I was literally waken up by this attack. Hindi kasi ako makahinga. Hehe. Sorry Lord. Kung baga sa weather, para akong nababalutan pa ngayon ng dark clouds ready to burst out rain. Pero deep in my heart kahit na ganito ang naiisip ko, si Lord siyempre makulit. He continously gives me wisdom. Alam ko mali ang lahat sa ngayon ng kinikilos at iniisip ko...pero I still believe that there is still light well nakatago lang sa mga dark clouds na yun. Maybe after the rain, mai-empty din ang clouds na yan and that's the time light will start to shine on me again. It never stopped shining naman eh. That's what I believe. Yun lang, ayoko man irason ang reason na tao lang ako...Yes...I'm only human... I make mistakes. But I know it sh...

Sa taong yun na mahirap umintindi. Duwag at pipi, maging masaya ka sana sa desisyon mong manahimik habambuhay. Sana may kunsensya ka pa? Ang kapal mong humarap sa akin. Isa kang malaking boooo! Wala kang balls. Wala ka! Isa kang walang kuwenta. Hinihiling ko pa rin na pagalingin ako ng panahon at distansya ko ngayon sa iyo. Pero sa susunod na magkikita tayo....humanda ka talaga sa akin. Humanda ka talaga. Wag ka na magpapakita sa akin kahit kailan. Kahit kailan.

I miss you! I miss you!!! I miss my BLOG! I miss kangelsconfessions.blogspot.com. I promise I'm gonna post my latest updates soon. Mwah!