naiinis ako. Naiinis ako. naiinis ako. naiinis ako..naiinis ako...naiinis ako...naiinis ako. naiinis ako..naiinis ako...naiinis ako.. naiinis ako.. naiinis ako. naiinis ako...naiinis ako. naiinis ako. naiinis ako...naiinis ako..naiinis ako...naiinis ako...naiinis ako.
Ewan ko ba...Pinapa-high blood ako ng mga batang ito. Lalo na sa dalawang yun. Badtrip na talaga ako. Sobra. Hinga. Hinga. Hinga. Hinga.
Minsan naiisip ko kung bakit ba ako naiinis. Siguro dahil sa binalewala na naman ako. At feeling ko na-left out ako. Kahit naman sino...ayaw ng ganun feeling. Na maleft out ka. Humabol ka naman eh. Kaso dahil sa mga di maipaliwanag na kadahilanan...siguro hindi lang nakatakdang mangyari.
Yeah kasalanan ko na nalowbat ako. Ang tanga ko kasi nagdala ako ng phone na palowbat na.
Alam ko di sinadya. Or kung sinadya that's worst. I don't want to think about it. Naiinis lang ako. Hindi matanggal. Hindi ko alam kung bakit. Ayoko ng kausap. Sasabog ako. Pakshet.
Hindi na ako nakapag-lunch dahil sa inis ko. Sa sobrang negativity ko ngayong araw na ito, ang lahat ng mga parte ng katawan ko sumasakit na. Ang power nga naman ng thoughts and negative emotions. Alam ko sya. Na-acknowledge ko sya.
I just hate that I that they let me feel that I am not important. Mahalaga sa akin oras ko. Pero kung di nila kayang i-value yun....yun and hindi ko makayanan. Hindi ko kayang tiisin. Kaya ko ang magtiis at i-accept ang iba't ibang values ng mga tao. Pero di ko rin alam kung bakit hindi ko ito kinaya. Sumabog ako sa inis. At hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit naiinis pa rin ako.
Kailangan ko lang magpalipas. I just can't accept sorry now. Sobrang taas ng emosyon ko. Sobrang taas ng feeling ng inis na ito. At hindi ko kayang tumanggap ng katwiran. I just felt devalued.
I know hindi nila intention yun. And I want to believe it. Kahit iba pa ang naiisip ko.
Wala lang. gusto ko lang ilabas ang lahat ng ito. Dito ko lang naman ito pwedend i-rant.
Bye.
Ewan ko ba...Pinapa-high blood ako ng mga batang ito. Lalo na sa dalawang yun. Badtrip na talaga ako. Sobra. Hinga. Hinga. Hinga. Hinga.
Minsan naiisip ko kung bakit ba ako naiinis. Siguro dahil sa binalewala na naman ako. At feeling ko na-left out ako. Kahit naman sino...ayaw ng ganun feeling. Na maleft out ka. Humabol ka naman eh. Kaso dahil sa mga di maipaliwanag na kadahilanan...siguro hindi lang nakatakdang mangyari.
Yeah kasalanan ko na nalowbat ako. Ang tanga ko kasi nagdala ako ng phone na palowbat na.
Alam ko di sinadya. Or kung sinadya that's worst. I don't want to think about it. Naiinis lang ako. Hindi matanggal. Hindi ko alam kung bakit. Ayoko ng kausap. Sasabog ako. Pakshet.
Hindi na ako nakapag-lunch dahil sa inis ko. Sa sobrang negativity ko ngayong araw na ito, ang lahat ng mga parte ng katawan ko sumasakit na. Ang power nga naman ng thoughts and negative emotions. Alam ko sya. Na-acknowledge ko sya.
I just hate that I that they let me feel that I am not important. Mahalaga sa akin oras ko. Pero kung di nila kayang i-value yun....yun and hindi ko makayanan. Hindi ko kayang tiisin. Kaya ko ang magtiis at i-accept ang iba't ibang values ng mga tao. Pero di ko rin alam kung bakit hindi ko ito kinaya. Sumabog ako sa inis. At hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit naiinis pa rin ako.
Kailangan ko lang magpalipas. I just can't accept sorry now. Sobrang taas ng emosyon ko. Sobrang taas ng feeling ng inis na ito. At hindi ko kayang tumanggap ng katwiran. I just felt devalued.
I know hindi nila intention yun. And I want to believe it. Kahit iba pa ang naiisip ko.
Wala lang. gusto ko lang ilabas ang lahat ng ito. Dito ko lang naman ito pwedend i-rant.
Bye.
Comments