Guys guess what?
What?
Marami akong natutunan sa buhay ko ngayon. I'm learning day by day. At maraming akong mga topic na hindi ko matanggap ngayon na tinatanggap ko na.
Sabado, nasa opisina ako. Workaholic? Hindi...Hindi pa lang dumadating yung sundo ko. Might as well gamitin ang oras para mag-ingay ang mga kamay ko. Gamit ang keyboard...maisisigaw nito ang laman ng isip ko.
Sa pamilya at opisina at maging sa mga kaibigan:
Natutunan ko na ang manahimik kung wala naman akong magandang sasabihin. Natutunan kong tanggapin na ang presensya nila ang nagbibigay kahulugan sa buhay ko. Ang makita sila na walang akong itinatanim na sama ng loob ang mahalaga sa akin sa ngayon. Ang happiness nila ay happiness ko din. Yun ang importante. They may be happy and I am sad. I learned to be happy in my life kapag masaya na rin ang mga taong nasa paligid ko. Gusto kong mahawa ng kasiyahan.
At nakakasawa na maging bitter. di ba?
Sa mga taong inakala kong sobrang mahalaga ako sa buhay nila na hindi naman :D
Salamat at nakilala ko ang mga taong ito. Ang mga taong ito ang nagtuturo sa akin na may mapait na parte ng buhay. Ang pait na ito ang nagpapaalala ng mga daan na tinahak ko para makapunta ako kung saan ako ngayon. Ang mga taong hindi ako sinasadyang saktan na somehow nagbigay sa akin ng mga aral. That life is not really fair. I may fought the battle but not won it. Pero ang importante hindi ako nawalan ng hope. Hope that I will be a better person after this. At yun ang ang magiging weapon at defense ko on my next battle.
Now tell me sobra na bang malalim? Haha!
This article is not advisable public blog readers out there. Hindi nyo yan mage-gets. Pag nagets nyo yan, ibig sabihin kilalang kilala nyo si kangel. :)
Ok back to reality. :)
What?
Marami akong natutunan sa buhay ko ngayon. I'm learning day by day. At maraming akong mga topic na hindi ko matanggap ngayon na tinatanggap ko na.
Sabado, nasa opisina ako. Workaholic? Hindi...Hindi pa lang dumadating yung sundo ko. Might as well gamitin ang oras para mag-ingay ang mga kamay ko. Gamit ang keyboard...maisisigaw nito ang laman ng isip ko.
Sa pamilya at opisina at maging sa mga kaibigan:
Natutunan ko na ang manahimik kung wala naman akong magandang sasabihin. Natutunan kong tanggapin na ang presensya nila ang nagbibigay kahulugan sa buhay ko. Ang makita sila na walang akong itinatanim na sama ng loob ang mahalaga sa akin sa ngayon. Ang happiness nila ay happiness ko din. Yun ang importante. They may be happy and I am sad. I learned to be happy in my life kapag masaya na rin ang mga taong nasa paligid ko. Gusto kong mahawa ng kasiyahan.
At nakakasawa na maging bitter. di ba?
Sa mga taong inakala kong sobrang mahalaga ako sa buhay nila na hindi naman :D
Salamat at nakilala ko ang mga taong ito. Ang mga taong ito ang nagtuturo sa akin na may mapait na parte ng buhay. Ang pait na ito ang nagpapaalala ng mga daan na tinahak ko para makapunta ako kung saan ako ngayon. Ang mga taong hindi ako sinasadyang saktan na somehow nagbigay sa akin ng mga aral. That life is not really fair. I may fought the battle but not won it. Pero ang importante hindi ako nawalan ng hope. Hope that I will be a better person after this. At yun ang ang magiging weapon at defense ko on my next battle.
Now tell me sobra na bang malalim? Haha!
This article is not advisable public blog readers out there. Hindi nyo yan mage-gets. Pag nagets nyo yan, ibig sabihin kilalang kilala nyo si kangel. :)
Ok back to reality. :)
Comments