Skip to main content

Revelation Day

Ok I'll start this monday morning with sharing something what happened last week.


I finally manage to attend an assembly sa SFC. I saw him finally at siyempre kinapa ko ang sarili ko kung ok na ako. Nung una siyempre hindi ko sya matingnan. Para akong pasyente na naoperahan sa mata. Ayoko idilat ang mata ko dahil natatakot ako sa malalaman ko. Kung tagumpay ba ang operasyon o hindi. I'm so afraid, na baka ganun pa rin ang pakiramdam ko sa kanya. I'm afraid I would realize I have never moved on...na bulag pa rin ako.


The grace of God helped me that night. He guided me. Nakita ko na sya by then. Pero di ko pa rin sya nilapitan. He seem not to change after months of not seeing him. Childish pa rin ang brod, ex-prospect ko. :)


Hindi ko rin alam pero di ko na rin siya nilapitan. Pero I planned to. Wala na naman kaso kung sino ang mauna. If I will be returning back to SFC, kailangan kong maayos ang relationship ko sa kanya. After all we're brother and sisters in Christ. We became close friends even before pa na magkaroon ako ng special feelings for him. I miss him - aamin na ako. But hep! I realized one thing that night.


That I can never go back. I have given him the chance. Finish line na talaga yun sa amin. If ever na babalik man ang friendship namin, I will be happy to accept it and never looked back sa past. Regalo ko na lang yun sa kanya. I treasured friends as my jewels. I never had a true special someone who cares for me so my full attention was reserved for the people who genuinely trust, love and care for me. :)

I can therefore say....I've moved on. He will always be special pa rin naman. Wala pa naman pinapana si mr. cupid para may makita akong iba. But I have truly forgiven him and myself.

Masarap sa pakiramdam. Now I can truly say I'm ready to go back and serve God again.


Thank you Lord for understanding and for approving my Leave of Absence sa SFC. I know You missed me and miss You too my King. :) I'm ready to rock and roll again! Yiheaaa! :P


*This time you can be sure....* :) :) :)

Comments

Popular posts from this blog

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p

Tagged and updates...

Dami nangyayari sa team namin lately. As usual maraming mga changes, challenges at mga nakakalokang mga adjustments na kailangan namin gawin. Kaya pa naman…pero hanggang saan at hanggang kailan? Ewan ko. Grabeh. I should really pray.. Andami ko iniisip lately. Oras-oras na lang ata.. ay hindi naman. Siguro pag nagkaroon lang ng idle moments ang utak ko.. Dun pumapasok yung ngang idea na yun na ayaw kong pagtuunan ng pansin. As in ayoko talaga.. Pero anong magagawa ko? Teka lang those ideas are not bad at all naman. As of a matter of fact…Happy thoughts naman yun e. Ayoko lang siya maisip parati dahil I am so afraid of the consequences. Only God knows what are these things that I’m talking about. Napapagod na rin ang utak ko no. Pero I can’t express them all to you. Just pray na matapos na lang ito. I don’t know how long.. But still alam ko may end naman ito.. So..haaayyyzzz. Next. I was tagged now by my friends namely Sarah and Arthur.. Yung kay Arthur nga medyo matagal na. Natatamad l