I've been thinking a lot. And I would be pouring out some of them tonight. This time...ipo-post ko na. Gee :D
I was in Zambales with Marketing peeps. Originally team building ito ng Marketing Design. Honored ako, I was invited. I enjoyed. Na-relax ako. After all, I need a break from stress. :)
Many thanks to Marketing :)
But that never stopped me of thinking of my events in the past. Sa totoo lang, ayoko na talaga isipin. I'm not sure why I am keep revisiting these stories of happiness, heartbreaks and realizations. I don't know if I really want to share these. After all, it's not a happy ending.
Pero heto na lang....
- Gusto ko sabihin na it is really not fair. (I know....right?) Gusto ko magalit pero di ko magawa. I just understand. I wanna shout to the world na he should not treat me that way. It is just not fair. It breaks my heart until now. Siguro yun ang totoo. Basta na lang sya nawala, Naiwan ako. Sinong hanging? Sinong tao ang hindi alam kung ano ang tamang dapat na pakiramdam? Sino ba yung hindi alam kung ano ngayon ang dapat gawin?
Ako.
Pero positive ako di ba? Wala naman ako magagawa kundi to move on. Kahit gustuhin ko magalit, wala naman magagawa ang galit ko. I felt pain. Minsan nagre-revisit ang pain. Glad most of the days ok ako. Pero heto pag sinusumpong ako. Lalo na whenever I felt I'm alone. And all I have is my hope, my faith. Ito na lang bala ko. Kung wala ito, isa na akong nauupos na sigarilyo. Dead end na.
Being sad is healthy daw base sa mga books na nabasa ko. Pero ano ba ang dapat gawin sa sadness na parang pakiramdam mo, gusto mo na lang tumigil. Acknowledge mo naman ang lungkot. You just feel sh*t when you feel it. It drains you. Masisi mo ba kung iwish mo na humanap ng solusyon. After all who wants to be hunted by the past? Wala di ba?
At the end of the day, I'll just cry this out and I'll be ok. Sa mga "macho" world ng mga lalaki, ang pag-iyak ay kaduwagan. Buti na lang, babae ako. I can cry whenever I want ng walang nakikialam sa akin. Crying is my release. My last resort to be re-energized. Sasamahan ko na lang ng dasal kay Bro. Best combination! :D Admitting your weakness is the most humbling experience. Because after that, strength naman ni Bro ang papalit. And YES - your life would never be the same again. That is the life I live each day. :)
Habang ginagawa ko ang blog na ito ay nakasalang ang kantang "Never Gonna Let You Go" ni Sergio Mendez. This is the most requested song tonight by yours truly. Pagbigyan nyo na ako. :) YES emo na. Ok pakibatukan na ako now naaah. Haha. :)
The Mcdo Story and a Prayer
Kanina, pagkatapos kong mag-gym sa Slimmers ay dumiretso ako ng Mcdo for a sinful dinner - chicken meal, pineapple juice(pilit), french fries (pilit na regular) at hmmmn... - ang gintong mayonnaise ng Mcdo. Hehe. Yes all fatty. Ubos. Busog. And YES - balewala ang pagburn sa gym. Haha!
Sinasanay ko na ang sarili ko na mag-isa. Sanay na naman. Wala naman problema. Pero alam mo yun, you're hoping... na may kasama ka. Kakwentuhan.
Pero ang hirap kasi magyaya. Kundi mo ililibre, pahirapan dahil magpapaalam pa sa boyfriend or girlfriend. Yun yung mga oras na gusto mong mag-wish na sana maging single lahat ng mga tao. Para walang ganun kalaking effort mag-invite. Sus teh.
In short, I was alone at inatake ako ng pagka-emo. Stop reading this post, kung di nyo na ma-keri ang iba ko pang sasabihin.
Habang nakatingin ako sa mga tao sa paligid ko, usually friends ang lovers sa mga tables, kinausap ko si Bro. And I made a prayer.
I'm not sure if I have remembered it all right, pero parang ganito ang thought....
"Lord, sana wag nyo po akong mapalapit or mag-isip ng matindi kay .... At sana kung hahayaan nyong dumating ang kahit sino sa life ko, sana naman, di na ako dehado. Yung sure ball na Bro... Wala ng hulaan. Yung yun na yun. Pagod na kasi ako eh. Baka di ko na kayanin yun next..."
Ayan, isipin nyo na nasisiraan na ako at gutom lang yan. Haha! But usually with moments like this sa nakikita kong mga nagkalat na lovers, at sa nagmumurang status ko currently as SINGLE, I'm alone, sinong hindi magdadasal para sa karagdagang strength para mabuhay ka sa mundong ibabaw di ba? Tao lang po at napi-pressure din talaga ako. Bah. Sobrang hirap... At hindi ko ito kakayaning mag-isa without the divine powers from Him. He is my source of strength. My ever present help in all troubles... Biblical na ito...sabihan nyo na akong religious...Patay na ang puso ko at kaluluwa ko kung wala si Bro sa buhay ko. And yes, wala ako sa lugar ko ngayon kung hindi dahil sa kanya. :)
I will always be positive. That's one thing I'll promise. I poured a lot of tears tonight. But that's my way of regaining my strength back. Hindi parating ganito ang lahat. I know there is end to this chapter. And new chapter will start for me. I'm not sure when. But I'll just trust Him. After all, He has given what I have right now. I know and I believe in my heart na simula pa lang yun, Hindi pa nagtatapos ang blessings at magagandang bagay na plans nya sa life ko. I will continue to believe this dahil after all, iwan man ako ng lahat, hindi man dumating ang taong matagal ko ng hinihintay.... isa lang ang sureball ko - si Bro ay hindi magpi-fail na tumupad sa lyrics ng kantang - Never Gonna Let You Go.
Because He has never let me go... :) Hanggang ngayon.
Good night and I'm back to blogging guys! :D
I was in Zambales with Marketing peeps. Originally team building ito ng Marketing Design. Honored ako, I was invited. I enjoyed. Na-relax ako. After all, I need a break from stress. :)
Many thanks to Marketing :)
But that never stopped me of thinking of my events in the past. Sa totoo lang, ayoko na talaga isipin. I'm not sure why I am keep revisiting these stories of happiness, heartbreaks and realizations. I don't know if I really want to share these. After all, it's not a happy ending.
Pero heto na lang....
- Gusto ko sabihin na it is really not fair. (I know....right?) Gusto ko magalit pero di ko magawa. I just understand. I wanna shout to the world na he should not treat me that way. It is just not fair. It breaks my heart until now. Siguro yun ang totoo. Basta na lang sya nawala, Naiwan ako. Sinong hanging? Sinong tao ang hindi alam kung ano ang tamang dapat na pakiramdam? Sino ba yung hindi alam kung ano ngayon ang dapat gawin?
Ako.
Pero positive ako di ba? Wala naman ako magagawa kundi to move on. Kahit gustuhin ko magalit, wala naman magagawa ang galit ko. I felt pain. Minsan nagre-revisit ang pain. Glad most of the days ok ako. Pero heto pag sinusumpong ako. Lalo na whenever I felt I'm alone. And all I have is my hope, my faith. Ito na lang bala ko. Kung wala ito, isa na akong nauupos na sigarilyo. Dead end na.
Being sad is healthy daw base sa mga books na nabasa ko. Pero ano ba ang dapat gawin sa sadness na parang pakiramdam mo, gusto mo na lang tumigil. Acknowledge mo naman ang lungkot. You just feel sh*t when you feel it. It drains you. Masisi mo ba kung iwish mo na humanap ng solusyon. After all who wants to be hunted by the past? Wala di ba?
At the end of the day, I'll just cry this out and I'll be ok. Sa mga "macho" world ng mga lalaki, ang pag-iyak ay kaduwagan. Buti na lang, babae ako. I can cry whenever I want ng walang nakikialam sa akin. Crying is my release. My last resort to be re-energized. Sasamahan ko na lang ng dasal kay Bro. Best combination! :D Admitting your weakness is the most humbling experience. Because after that, strength naman ni Bro ang papalit. And YES - your life would never be the same again. That is the life I live each day. :)
Habang ginagawa ko ang blog na ito ay nakasalang ang kantang "Never Gonna Let You Go" ni Sergio Mendez. This is the most requested song tonight by yours truly. Pagbigyan nyo na ako. :) YES emo na. Ok pakibatukan na ako now naaah. Haha. :)
The Mcdo Story and a Prayer
Kanina, pagkatapos kong mag-gym sa Slimmers ay dumiretso ako ng Mcdo for a sinful dinner - chicken meal, pineapple juice(pilit), french fries (pilit na regular) at hmmmn... - ang gintong mayonnaise ng Mcdo. Hehe. Yes all fatty. Ubos. Busog. And YES - balewala ang pagburn sa gym. Haha!
Sinasanay ko na ang sarili ko na mag-isa. Sanay na naman. Wala naman problema. Pero alam mo yun, you're hoping... na may kasama ka. Kakwentuhan.
Pero ang hirap kasi magyaya. Kundi mo ililibre, pahirapan dahil magpapaalam pa sa boyfriend or girlfriend. Yun yung mga oras na gusto mong mag-wish na sana maging single lahat ng mga tao. Para walang ganun kalaking effort mag-invite. Sus teh.
In short, I was alone at inatake ako ng pagka-emo. Stop reading this post, kung di nyo na ma-keri ang iba ko pang sasabihin.
Habang nakatingin ako sa mga tao sa paligid ko, usually friends ang lovers sa mga tables, kinausap ko si Bro. And I made a prayer.
I'm not sure if I have remembered it all right, pero parang ganito ang thought....
"Lord, sana wag nyo po akong mapalapit or mag-isip ng matindi kay .... At sana kung hahayaan nyong dumating ang kahit sino sa life ko, sana naman, di na ako dehado. Yung sure ball na Bro... Wala ng hulaan. Yung yun na yun. Pagod na kasi ako eh. Baka di ko na kayanin yun next..."
Ayan, isipin nyo na nasisiraan na ako at gutom lang yan. Haha! But usually with moments like this sa nakikita kong mga nagkalat na lovers, at sa nagmumurang status ko currently as SINGLE, I'm alone, sinong hindi magdadasal para sa karagdagang strength para mabuhay ka sa mundong ibabaw di ba? Tao lang po at napi-pressure din talaga ako. Bah. Sobrang hirap... At hindi ko ito kakayaning mag-isa without the divine powers from Him. He is my source of strength. My ever present help in all troubles... Biblical na ito...sabihan nyo na akong religious...Patay na ang puso ko at kaluluwa ko kung wala si Bro sa buhay ko. And yes, wala ako sa lugar ko ngayon kung hindi dahil sa kanya. :)
I will always be positive. That's one thing I'll promise. I poured a lot of tears tonight. But that's my way of regaining my strength back. Hindi parating ganito ang lahat. I know there is end to this chapter. And new chapter will start for me. I'm not sure when. But I'll just trust Him. After all, He has given what I have right now. I know and I believe in my heart na simula pa lang yun, Hindi pa nagtatapos ang blessings at magagandang bagay na plans nya sa life ko. I will continue to believe this dahil after all, iwan man ako ng lahat, hindi man dumating ang taong matagal ko ng hinihintay.... isa lang ang sureball ko - si Bro ay hindi magpi-fail na tumupad sa lyrics ng kantang - Never Gonna Let You Go.
Because He has never let me go... :) Hanggang ngayon.
Good night and I'm back to blogging guys! :D
Comments