Skip to main content

Bakit andami nilaaaahhhh?!

Sobrang tagal ko na rin hindi nag-blog. Andaming istorbo, andaming trabaho, andaming nangyari, andaming bago sa akin, andami akong kuwento, andami akong narinig na kuwento, andaming blessings ni God sa akin, andami kong iniisip, andami kong nasayang na oras, andami kong gustong isulat at itayp, andami kong nakakakilig na thoughts..waaah! Basta andami nila. Hindi ko na mabilang. Namiss ko talagang mag-blog. At eto nga nga simulan ko na ang mga nakakalokang kuwento ko.


On and the week after my birthday..


Ang hindi ko malilimutan araw at linggo ng buwang ito. Nangyari diyan ang sumusunod:

- Nagkaroon kami ng tampuhan ni mama at umabot ang tampuhan na yun sa pag-disappear ko pansamantala sa bahay. Salamat kay besty Joy na nag-share sa akin ng kanilang home. Puno ng pain ang heart ko dahil na rin sa mga nagawa kong decisions nung week na yun. But God comforted me with His words na naging kasama ko sa mga days na sobrang naguguluhan ako. And super thank you sa mga friends ko namely, Rom, Reah, Joy, Ate Arlene and mga sisses ng SFC. Andami ko ng na-realize nun. And once again, I realized that for God nothing is impossible dahil bago mag-end ang week na yun, nagkaayos kami. (Kuwento ko lang ang history namin ni mama. Pag nagkakagalit kasi kami noon kadalasan talaga, matagal bago kami magkasundo. Pero ngayon ewan ko ba.. bait talaga ni Lord. Prayer really works talaga. =) )


- Ok ang birthday ko. Teka bakit ok lang? Bakit hindi ok na ok? Hehe! Ewan ko na medyo nag-expect lang ako ng sobra-sobra especially sa pamilya ko. Pero I am ok dahil yung ilan sa mga important wishes ko natupad. I have my new Bible – gift ni Reah; new wallet – care of Ms. Abby ; new found friends – SFC community. Thank you God. Salamat sa mga gifts. =) Teka ano yung tungkol sa ini-expect mo sa family mo? Hmmmn. Masyadong mababaw pwamis! Hahaha! Pero kung anuman yun..nakalimutan ko na.. Na-get over ko na talaga. Naisip ko na masyado lang talaga akong nag-iinarte noon; yung kailangan ng special treatment.. pero nung wala akong natanggap..parang batang nagtatampo ang drama ko after. Haha! Di ba ang ambabaw? Hahaha! Sana wala ng ganito on my next birthday..panget ng feeling talaga pramis.

- Hehe.. what is my next story. Medyo maselan ito. Haha! Hindi naman ito scandal pero medyo may pagka-personal. Haha! Pero hmmmn, pero bago kayo masiraan ng ulo sa kaiisip kung ano ang mga pinagsasabi ko. Ito na lang ang hint. (Hindi ko kasi pwedeng sabihin lahat – dahil medyo personal. Hihi! ) Nalilito ako ngayon.. Masaya ako. Kinikilig ako..Hindi ko na alam.. Waah! Yun lang muna. Ayoko na tlaga. Nasabi ko pa lang ito sa isa sa pinaka-close friend ko kay Rom dahil alam ko higit sa lahat siya ang may karapatan na malaman ito.. anu ba itu? Haha!

- Next, hindi ko alam kung bakit hindi pa rin natutuloy ang mga bagay na plano ko. Pero alam ko naman na may reason yun kung bakit hindi natuloy. God knows best. At alam ko may plano pa sya para sa akin mas better kaysa sa plano ko. =)

- Kailangan I-post ko na ang blog na ito bago ko pa makalimutan.. 5 days na itong delayed sa plano.


Ito na lang muna. Gusto ko lang may mabasa kayo. =)

Comments

Anonymous said…
hoy! ano yang kilig kilig na yan ah?!hehe..miss you mare ...date tyo minsan:)
Kangel said…
hahaha! sige...date tayo..share ko rin sa iyo.. =)
Anonymous said…
Eh saken di mo share? :(

Teka, may gift din kami sayo ni ROm ah? di na acknowledge? hahaha joke lng po!

miss you kayren!
Kangel said…
ay soweeee! late ko na kasi itong ginawa...hahaha! hindi ko nasingit...hehe... --->>> mga friends sila joni at rom ang nagbigay ng starbucks tumbler ko... at dahil dyan sobrang labs ko kayo.. mwaaah!

labshu joni..miss ko na tlaga kayo ni rom =)

Popular posts from this blog

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p...

Tagged and updates...

Dami nangyayari sa team namin lately. As usual maraming mga changes, challenges at mga nakakalokang mga adjustments na kailangan namin gawin. Kaya pa naman…pero hanggang saan at hanggang kailan? Ewan ko. Grabeh. I should really pray.. Andami ko iniisip lately. Oras-oras na lang ata.. ay hindi naman. Siguro pag nagkaroon lang ng idle moments ang utak ko.. Dun pumapasok yung ngang idea na yun na ayaw kong pagtuunan ng pansin. As in ayoko talaga.. Pero anong magagawa ko? Teka lang those ideas are not bad at all naman. As of a matter of fact…Happy thoughts naman yun e. Ayoko lang siya maisip parati dahil I am so afraid of the consequences. Only God knows what are these things that I’m talking about. Napapagod na rin ang utak ko no. Pero I can’t express them all to you. Just pray na matapos na lang ito. I don’t know how long.. But still alam ko may end naman ito.. So..haaayyyzzz. Next. I was tagged now by my friends namely Sarah and Arthur.. Yung kay Arthur nga medyo matagal na. Natatamad l...