Kangel's Confessions

Oh well, I’m all alone. Third day na po ng aking GY ko for this week…And this time…mag-isa. Hindi kasi pumasok si Rom na siyang kasama ko… Haaayy! Ngayon nakakaramdam ako ng lungkot at somehow awa (duh!) sa sarili ko? Hehe hindi ko rin alam… Basta ang nararamdaman ko ngayon ay lungkot dahil naiisip kong mag-isa ako. Kahit sanay ako….pero kapag nagsi-sink in sa akin yung thought…waaah! Haay. Kalma…Tiis… Suffer. Hehe =)

Ang tagal ko na rin pala talagang hindi nakakapagpost. Waah! Madami kasing trabaho this week kaya kapag dinadalaw ko ang sarili kong blog titingnan ko lang kung may comments tapos basa lang...tapos yun lilipat na ako uli ng ibang site. Hehe. Update lang...This week ginugugol ko ang araw ko sa mga sumusunod: - Pagcheck ng adsense - Pag-check ng yahoo mail. – minsan di ko na rin ito nagagawa. - pagbubukas ng outlook - pagbabasa ng our daily bread site na minsan nakakalimutan ko pa kapag nabaon na ako sa pagbabasa ng sandamakmak na emails. - Paga-assign ng tasks - Paggawa ng mga tasks - Other concerns – pagbabasa ng blog; pagko-comment at paggawa ng blog entry. waaaah! Hindi ko na rin nagagawa kaya heto ngayong libre eh sinamantala ko na ang pagkakataon makagawa kahit isa. Malling; Merienda break….Chismaks…etc. Kung tutuusin pag na-enumerate lang parang ang dali. Pero dito nauubos ang oras ko. Hindi ko na rin masyado napapansin na inuubos ng mga ito ang lakas ko. Sobrang gusto ko ng humil...

Kamusta naman kaya ang LB? Antagal ko na rin hindi nakakapunta sa LB? At heto na nga…finally bukas. Leave ako bukas- November 16, 2006…makakatapak muli ang paa ko sa mga luntiang damo ng freedom park…makikita ko uli ang sikat na banga ni Maria Makiling….ang ang Vetmed dorm kung tila nabubulok na rin sa katandaan…at ang lahat ng alaala ng aking college life…siguro magbabalik un lahat…for sure un…;) Very sure :) November 16, 2006 – 2nd Anniversary Anibesaryo ko dito sa ePac. Tama. Dalawang taon na po ako mga kapamilya…Ahehe. Dalawang taon na mabilis na pala ang nakalipas. Para sa kaalaman ng lahat eh matapos po akong makatapos ng aking degree sa UPLB at diretso po akong naghanap ng trabaho at dito nga po ako (hindi) pinalad na mapadpad. Haha! Ang mabilis na dalawang taon na kung saan ay iba’t ibang tao na ang aking mga nakasama at nakasalamuha. May mga umalis at dumating…may mga tao akong nagustuhan at muntik ng magustuhan. At siyempre ang hindi ko malilimutan ay may isang taong sobra ta...

Sad Feeling... Mahirap tlaga yung feeling ng iniiwanan….Hindi nawawala ang pain… Yung parang gusto mong maiyak pero naiisip mo naman na ka-OA-yan…Yung gusto mong magmakaawa na wag na lang…pero selfish ka naman pag ginawa mo un. Sobrang nalulungkot ako ngayon. Marami akon bagay na hindi nasasabi sa mga tao sa paligid ko. Pero napupuno na ang utak ko. Kaya heto sinusulat ko na naman. Nakakainis talaga…. Pero ganun talaga ako. Hindi mawala agad sa akin ang feeling na ito… Next topic na. =) Ano bang ginagawa ni Karen these days? Last Sunday katatapos lang lectors and commentators seminar sa Pasig. Magiging official proclaimer na ako ng Word. Matagal ko ng pinagppray ang service na ito…At heto binigay na Nya…Walang kasingsaya… =) Isang pribilehiyo ito para sa akin…. At pinagdarasal ko na magawa ko ito ng tama for the glory of His name… =) Next… Matatapos na rin ang CLP (Christian Life Program) na ilang weeks ko na rin binibisita sa Sun Valley sa Paranaque kada linggo para matapos. Pagkatapo...