Tidbits...(Personal, UPLB Feb Fair)

After months of contemplating… I’ve finally came to a point or better say a decision to stop. At heto na nga mabigat man na simbigat ng 10 kilong bigas…kailangan ko ng sampalin ang sarili ko really stop. I’ve decided only last Feb 22… that night that I saw him. I am asking unconsciously for signs to whether or not to hope on him and to give myself for the nth time a chance, a chance to feel this indescribable feeling. But a voice inside me said that, “No – He is not the one”.

Masakit sa akin ang tanggapin na ganun nga. (*text removed - masyado ng madrama e.*)

Bago pa ako maiyak at mamato ng kahit anong bagay na mapupulot ko sa kahit kanino…hehe joke lang…tuloy ang kuwento. That night, I was comforted again by God’s words at sinabi nya sa akin na I can always be happy with or without a man…as long as I am with Him. At yun lang nakapag-pacify sa nadudurog ko ng heart that night. I was so weak but I don’t know it’s Him that He made strong. Umuwi ako sa bahay ng masaya and contented with the happenings that night… BUT …

Days passed after that night… dun ko naramdaman ang test… lagi kong nararamdaman ang ang nangyari nung nyt na yun. Siyempre nalulungkot ako. Nalulungkot ako sa decision ko. Pero kailangan kong gawin yun. Wala naman akong aasahan sa tao. At alam ko marami pa rin plano ang Diyos para sa kanya.. I know this is really process but I trust God that He will help me.


Next…- On UPLB Feb Fair 2007...

Masaya ang naging feb fair naming sa UPLB. Baha ng pagkain at iba’t-ibang mga inumin.. Enumerate ko na lang ung mga nangyari. Medyo napapagod na kasi akong mag-isip at mag-tayp e. Ito lang naman yung mga observation ko nung Feb Fair.

-Siyempre ang kalat ng freedom park. At lalong dumami ang mga organization ngayon. Akalain mong may japanology na. Hahaha! Wala kasi yun nung panahon ko…New Dorm ekek…hehe…wala lang nakakagulat lang ang mga nagsusulputang mga organizations…sabagay wala naman masama dun… ibig lang sabihn nun…mahilig talaga magpaksyon-paksyon ang mga pinoy. Haha!

-Nahirapan akong hanapin ang org namin…ang UPSCA. Gravecious naman kasi nasa dulo…ano naman kaya ang naisip nila at bakit dun itinapon ang org namen…GRRR! Haha! Pero buti na lang nakita ko sa kabila na di ko dala ang salamin ko noon. Haha! Dumaan ako siyempre sa COSS. Pictures ever ng mga batchmates kahit di ko sila masyadong nakakuwentuhan namiss ko talaga sila.

-Kita ko sina Lalen, sina maie pero yung iba nakita ko nung dating Feb Fair 2006 wala na. Hindi ko sila nakita. Wala lang…saan ba nagsu-suot ang mga yun? Hehe!

-Si Christon na at siya pa rin ang president ng org namin. Anu baaahh! Haha! Wala lang…At least di ba nasa magandang kamay ang org namin. Hehe. At isa pa ang napansin ko.. karamihan sa pictures ko sa org ay nasa likod ang lolo mo. Abah at hindo na siya camera shy hmmmn. Ano kaya ang dahilan…Hehe. Na-realize nya kaya ang mga girlalus na nahumaling sa kanya at yun ang nagbigay sa kanya ng confidence level nya ngayon na hindi matatawaran? Haha! Nakakaloka…andami nagbago kay Ton at siya pa rin ang paborito kong I-hot seat eh paano ba naman napaka-showbiz naman kasi ng mga sagot e…Akala mo naman po kung sinong…hahaha! Anyway..mabait naman kasi ang presidenteng itu kaya naman sa ugali at prinsipyo di nyo sya makukuwestyon..hehe. (Anak ng…biglang bawi. Haha!)

-Ang pinakamatinding problema siguro ng sisses ko at ng lahat ng babaeng alumni sa gabing yun ay ang CR. Grabeh! Wala daw tubig at nakakaloka ang mga CR daw ay barado at sobra talagang baho. Sinara ng guard ang CR sa SU (Student Union Building) na wala na raw tubig kaya hindi sila nagpapagamit ng CR. Wala pa rin pagbabago ang SU..anu baaahh!! Haay..kawawa talaga yung mga sisses kong sina Camille at Vlady…halos sumabog na ang pantog. Haha! Oh well para-paraan lang yan…Nakagawa kami ng paraan…siyempre. Nagpanggap lang kami ever na dormers ng Women’s Dorm. Dire-diretso kaming umakyat sa taas at umakyat sa mga quarters at nag-CR sa malinis at may tubig na mga rooms dun. Haay…wala lang..nakakatuwa lang. Hehe.. =)

Time: 9:019 pm- 02/27/2007
Gusto ko na lang umuwi ngayon. I’ve got good news. Sana magsilbing inspirasyon sa akin ang balitang ito to reach for the goal. To spend my time thinking on His promises. Hehe. Advance congratulations my friend. (you know who you are. =) )