It is hard to let go. Pero kailangan. Though sometimes I really would like to stop and look back but I can’t. I really don’t want to… Kahit na nahi-hurt ko na rin ang sarili ko in the process pero kailangan ko gawin. Yeah pessimistic ako talaga pagdating sa mga ganitong bagay. But I am just so tired of all of these. But I know God had heard my prayers… kaya ngayon masasabi kong I am recovering… kahit paunti-unti. Just let it pass sabi nga ni rom… At yun nga ang ginagawa ko.
Last Sunday was a test. Nakakapagod. But I will honestly admit na nakahinga ako ng maluwag dahil kahit papaano ay nalaman ko ang mga dapat kong malaman at nasabi ko ang dapat kong sabihin. It is exhausting and at the same time somewhat fulfilling. Ewan… basta. I still believed it is God’s will. Kita mo rin siguro God na nahihirapan na rin ako. Kung alam nya lang. Haaay…
Sa bahay naman… nagpapagawa kami ngayon ng bahay. At sobrang gastos din talaga. Wala akong magagawa dahil hindi ko pa makayanang makapag-share pa. Dahil di ko pa tapos yung payment para dun sa sasakyan. Anu ba naman. Anyways para rin naman sa kanila yun. =) Sana matapos na rin para next project naman. =)
Nalulungkot ako at nai-excite. Hindi ko rin alam kung ano ang dapat maramdaman. Pero yung 2 kasing emotions na yun naghahalo. Palapit na rin ang araw na yun. Bahala na lang talaga... Kailangan maging masaya at mag-enjoy. =)
Alam nyo ba ang totoong naiisip ko. Gusto kong magpahinga sa community kahit isa o dalawang buwan. Or kahit one and half month lang. Hehe. Pero parang imposible dahil sa incoming CLP (Christian Life Program) sa April 15 – 2pm un sa St Gabriel Hall ng Singles for Christ…(Hehe…nag-promote na… Haha!) Hindi naman sa napapagod ako talaga. Sabi ko nga sa last post ko…gusto ko ang lahat ng ginagawa ko kapag Sunday… Pero gusto ko rin tulungan ang sarili ko. Selfish? Sa tingin ko nga rin eh. Pero hindi pa ako decided. Hindi ko rin naman pwedeng I-reveal dito kung ano dahilan ng aking pagnanais ng call for a vacation… Dini-discern ko pa rin ung thought na ito. It’s not for me to decide… alam ko naman I am called to serve by God. Pero parang alamuyon… gusto ko munang mag-leave. Kaso lang di ko alam kung maa-approve ang leave application ko. At may ganun level? Haha! Hindi ko alam…Basta yun na siguro yung last solution ko kapag hindi ko na nakayanan ang lahat. Sa totoo lang napapagod na ako makipaglaban sa sarili ko. Pero anupangaba…kailangan kayanin at ihanda ang sarili sa kung anuman ang mga mangyayari at I-will ni God. Sigh! Kaya ko pa. Pero malapit na rin akong mamanhid. Kaunti na lang… =(
Hey pa-ok na ako. Kung ikukumpara two weeks ago, mas disturbed ako nun. Nakatulong ang talk na yun talaga. God really is an all-knowing God. Alam nya ang solusyon sa mga problema. He is really amazing.
Medyo matagal na rin ang kalungkutan aura sa blog ko. Haay… Paumanhin sa mga nagbabasa…sabi ko naman sa inyo ang heart problem ang isa sa mga problemang hindi ko masyadong naha-handle. :D Hopefully matapos na rin ito. God knows…pagod na talaga ako. Pero kaya pa.
Alam ko sobrang puzzling…pasensya na talaga. Isipin nyo na lang para akong showbiz reporter na nagbibigay ng mga blind items. Hehe. Pero ito na lang yung clues…
Naglalaro ang lahat ng sinasabi ko sa mga categories na ito:
PERSONAL, SPIRITUAL, FAMILY
Ito na lang muna… =)
Last Sunday was a test. Nakakapagod. But I will honestly admit na nakahinga ako ng maluwag dahil kahit papaano ay nalaman ko ang mga dapat kong malaman at nasabi ko ang dapat kong sabihin. It is exhausting and at the same time somewhat fulfilling. Ewan… basta. I still believed it is God’s will. Kita mo rin siguro God na nahihirapan na rin ako. Kung alam nya lang. Haaay…
Sa bahay naman… nagpapagawa kami ngayon ng bahay. At sobrang gastos din talaga. Wala akong magagawa dahil hindi ko pa makayanang makapag-share pa. Dahil di ko pa tapos yung payment para dun sa sasakyan. Anu ba naman. Anyways para rin naman sa kanila yun. =) Sana matapos na rin para next project naman. =)
Nalulungkot ako at nai-excite. Hindi ko rin alam kung ano ang dapat maramdaman. Pero yung 2 kasing emotions na yun naghahalo. Palapit na rin ang araw na yun. Bahala na lang talaga... Kailangan maging masaya at mag-enjoy. =)
Alam nyo ba ang totoong naiisip ko. Gusto kong magpahinga sa community kahit isa o dalawang buwan. Or kahit one and half month lang. Hehe. Pero parang imposible dahil sa incoming CLP (Christian Life Program) sa April 15 – 2pm un sa St Gabriel Hall ng Singles for Christ…(Hehe…nag-promote na… Haha!) Hindi naman sa napapagod ako talaga. Sabi ko nga sa last post ko…gusto ko ang lahat ng ginagawa ko kapag Sunday… Pero gusto ko rin tulungan ang sarili ko. Selfish? Sa tingin ko nga rin eh. Pero hindi pa ako decided. Hindi ko rin naman pwedeng I-reveal dito kung ano dahilan ng aking pagnanais ng call for a vacation… Dini-discern ko pa rin ung thought na ito. It’s not for me to decide… alam ko naman I am called to serve by God. Pero parang alamuyon… gusto ko munang mag-leave. Kaso lang di ko alam kung maa-approve ang leave application ko. At may ganun level? Haha! Hindi ko alam…Basta yun na siguro yung last solution ko kapag hindi ko na nakayanan ang lahat. Sa totoo lang napapagod na ako makipaglaban sa sarili ko. Pero anupangaba…kailangan kayanin at ihanda ang sarili sa kung anuman ang mga mangyayari at I-will ni God. Sigh! Kaya ko pa. Pero malapit na rin akong mamanhid. Kaunti na lang… =(
Hey pa-ok na ako. Kung ikukumpara two weeks ago, mas disturbed ako nun. Nakatulong ang talk na yun talaga. God really is an all-knowing God. Alam nya ang solusyon sa mga problema. He is really amazing.
Medyo matagal na rin ang kalungkutan aura sa blog ko. Haay… Paumanhin sa mga nagbabasa…sabi ko naman sa inyo ang heart problem ang isa sa mga problemang hindi ko masyadong naha-handle. :D Hopefully matapos na rin ito. God knows…pagod na talaga ako. Pero kaya pa.
Alam ko sobrang puzzling…pasensya na talaga. Isipin nyo na lang para akong showbiz reporter na nagbibigay ng mga blind items. Hehe. Pero ito na lang yung clues…
Naglalaro ang lahat ng sinasabi ko sa mga categories na ito:
PERSONAL, SPIRITUAL, FAMILY
Ito na lang muna… =)
Comments
Rom(too): Amen.