Finally....this chapter has end. This is really goodbye...

Dapat siguro may continuation pa yung kwento ko tungkol sa ILC...hayun...tingin ko i
should end it dun na lang sa article na yun...Hanggang doon na lang ang article na
yun.
Guys...hehe...alam ko sawang sawa na kayo sa sinasabi ko na parati akong
busy...Yeah...OO na sori naaa....Haha! But yeah...I am really busy to the nth
power....exponential ang growth ang pagtaas...Na-imagine nyo? Hehe....

Saan ka busy? sa project sa SEER...Ang walang kamatayang requirements ng itprosasia.
hehe...Ewan ko...actually kahit marami akong pending eh hindi na naman ako msyadong
nagwoworry. Mas gusto ko nga kumausap ng tao...ngayon...mas nawawala yung sakit ng ulo
ko...ng heart ko....Hehe...

Anak ng sakit sa heart?? What the??

Hehe..Oo...TOTOO yun...May sakit ako sa heart...dahil sa HEARTBROKEN po ang lola nyo.
Alam nyo na naman ang kwento ko kay prospect right? Yeah...He is the one I have really
been praying for months...hmmmnn..Pwedeng a year na rin. Hehe. Yes. It is
finally..Hmmmn. Over? Haha! Opo..tapos na ang chapter ko sa knya...I guess...
Two weeks ago...It is monday...Rom a friend of mine told me all what I wanted to know. Yung sis nya sa villamor...nakita raw nya si prospect with his girlfriend. Paano nalaman girlfriend.
Ang story...he told yung sis na maging quiet muna dun sa scenario...Because "us" sfc
dont know naman the girl. Kaya todo pakiusap si prospect na wag munang ipagkalat. And
when this sister asked prospect...kung girlfriend nya...he just smiled... Yeah i
know...He didn't say yes. But sumama kayo sa akin sa pag-conclude pls. It is a YES.
Girlfriend na nya yun. Right?

And so there from that news...I cried a lot. Iyak talaga...as in alamuyon...na
nagtatayp at nagko-code na flooded ng tears ang mukha. Nobody notices naman. Thank
God...kahit medyo namamaga na ang mata. Thank God sa eyeglasses... :)

Bakit masakit?
Masakit kasi...nakapag-invest na ako ng almost lahat. Emotionally,
spiritually...well...less physical kasi..babae naman po ako. Masakit kasi akala
ko...akala ko...Akala ko lang pala.

Hindi naman ako aasa ng ganito kung wala akong nakikita. Sana hindi na lang sya
lumapit. Sana hindi ko na lang naramdaman ung special treatments. Sana...Sana hindi ko
na lang naramdaman na special ako pag kasama ko sya. Sana...sana hindi nya ganun
kabait sa akin kahit sinusungitan ko sya at binabara. Sana...hindi na lang ako umasa.
Siguro nga...tamang hinala lang ang lahat. Ilusyon ko lang pala lahat. Siguro. Ilusyon
lang talaga. Pasensya na.

Sobra sakit kasi matagal kasi sya. At halos marami rin akong effort at emosyon na
naibigay. Madami lang akong nai-effort. Kumbaga sa exam...nag-aral talaga ako sa
lessons. Sobrang aral...So somehow I expect to have a high grade right? kahit passing
nga lang...oks na. Pero..it turns out...na...I failed the exam. Sinong hindi sasama
ang loob di ba? Magtatanong ko na lan sa sarili mo kung bakit...anong nangyari? Is my
effort not enough para pumasa...para sa high grade na yun? May dayaan ba? Ano kaya ang
nangyari bakit ako bagsak?

Haay...ganyan ang mga tanong ko...Oo...andaming bakit? Saan ako nagkamali? May mga
hindi pa ba ako nagawa? Pero hindi ko na malalaman yung sagot dun e. Hindi na...kahit
kailan. Dahil may sagot na bago pa man ang tanong...nahulog na sya sa ibang girlash.
At ngayon nga ay may girlfriend na sya. It is really the end. Why? Ipapaliwanag ko?

Girlfriend pa lang naman...

Oh well...ako yung tao...rumerespeto tlaga ng relasyon. Alam ko ang pakiramdam ng
parating nawawalan. Nasanay na lang ako na rumespeto. Dahil naiintindihan ko ang isang
relasyon blessed by God. So I have no power to intevene. Si God na yun e... Hehe.
Yeah...May respeto ako sa lahat...kahit siya pa mismo ang karibal ko. Dahil siyempre
babae rin ako. Ayoko nun talaga. Mahirap...pero..tinitiis ko.Ganun eh. Napalaki ako
sobrang bait...Or sobrang tanga hindi ko alam. Dati hinahayaan ko lang eh. HIndi ako
lumalaban i mean...pag taken na...sa kanya na...wala ng habol kahit siya pa ang
dreamboy ko on earth....pag taken na...wala na. respeto na. Hanggang dun na lang
talaga. Period. Kandado susi.

Pero siguro mas masakit ngayon kasi...andami ko tlagang effort.. Yun talaga siguro yun
e. Sobrang laki tlaga...Lumaban ako...As in character change ang after effect sa akin
ng experience. Oh well...ganun lang siguro talaga. Hindi naman parati sa iyo ang
masuwerteng baraha.Kailangan mong matalo muna. Pansamantala. :)
At ngayon nga na tapos ang lahat move on time na.
At yun ang pinakanakakalokang part ng lovelife ng isang human being.
Ang malampasan ang period na ito.

Did I really fail the exam?

Not really. I did learn...a lot. So I did not fail at all. I learn to follow the
instructions. I learn the art of submission, humility, forgiveness...and most of all..I learned
that he...my prospect...appreciated me. And he is still my friend.I learned that I can
be friends with the guys that cause my pains. I learn a lot...from this experience.
Parang alam ko na nga ang sagot. Why does God allowed all these things to happen
eh...He wanted me to learn how to really love? He allowed me to see what real love is.
I felt God's love. He loves me. At ipinakita nya sa akin ang standards...Next time...I
would use that standards... :)

So hayun...mas nakikita ko day by day kung bakit hindi sya ang gusto ng Diyos para sa akin. When God showed me what real love is...masasabi ko talaga na hindi (ako ang nararapat sa lalaking gusto ko ) siya ang nararapat para sa akin. Dahil...yun nga...nakalaan na ang heart nya sa iba...or pwede din..na hindi lang naging swak ang lahat. Meaning hindi tlaga kami meant. Dahil sa iba ako meant....(thinking positively... :)

And now my journey has started again...This time..together with my God...submitting all that I have in His will. Bahala na....

I still believe I will meet him....the one He has planned for me. Hehe...I will just wish it and pray for it day by day....Pray ceasingly...di ba? Haha!

Masaya ako...Malungkot...halu-halong emosyon...Pero si God na lang ang pwede kong kapitan ngayon kaya..kahit masakit ang bawat araw...o oras na pwede kong makita sya at maka-interact...pipilitin ko at kakayanin ko tiisin...dahil mas mahal ko ang Diyos kaysa sa kanya. And I believe He will deliver me...and soon I will be healed...I will recover...
Bata pa ako. At tingin ko marami pa akong di nagagawa na gusto Nya pang ipagawa. Let's see..let's see...

For you are my strength Lord...bakit ba pag low ang isang tao...mas napapalapit kami sa inyo? Hehe...siguro kasi...ito yung time na hindi na namin alam kung paano mawawala yung sakit. Because we believe You and only You can heal us. :)

Gagaling din ako sooner than I expected. Because the God of the Universe is with me. And from there I will think positive... Maayos din ang lahat :)