Skip to main content

Lucky me!

Yey! Kakaiba ang morning ko kanina. Hehehe. Pumunta bestfriend ko kanina sa oras na palalim ang tulog ko. Teka his name...hmmn, kunin nyo na lang sa YM id ko sa yahoo || kunin nyo sa isang bagay na noon ko pa gustong-gusto kolektahin + "o". I'm glad I saw him. Feeling ko siya ang naging sagot sa aking mga prayers. Sobra kasing sumasakit ang ulo ko sa kaiisip nga dun sa problema ko. I guess I just need an outlet. Poor him! :D

Hindi pa rin siya nagbabago. Ganun pa rin siya magbiro. And he really knows kung paano niya ako mapapatawa. Nakalimutan ko nga yung mga problema ko. Alam ko nung dumating siya nung umagang yun...I know somehow...alam niya na may prob ako. Pero alam niya ang solusyon e. Kailangan ko lang taong makikinig. :)

Na-appreciate ko talaga yung mga ginawa niya kanina. Kahit ayaw niya akong patulugin.... Grrr! Hindi niya alam kung gaano ako kaantok...Pero wala siyang pakialam dun. Hayun! Napilitan akong pakinggan ang kanyang golden voice habang videoke king ang drama ng loko! Mahilig kasi siyang kumanta pero hayun...nakakayanan naman. Hehehe. Hindi siya sintunado...pero pinipilit niyang maging sintunado...para hayun laitin ko... Papansin kasi. Hahaha!

Hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga prinsipyo niya sa buhay. Pero hindi niya ako pinipilit na tanggapin yun. Pero siyempre ramdam niya naman ang respeto ko. Kaya nga kami nagkakasundo. Karamihan sa plano ko di niya sinusunod...pero tanda niya lahat ng sinabi ko. Kahit ata yung mga sinabi ko nung nakaraang taon. Tsk tsk tsk! Kawawang bata hindi niya alam na gifted child siya.

Haay! Pambihira talaga siya. Thanks God for sending him dahil na-relax talaga ang utak ko. Sobrang suwerte ko...bestfriend ko ang taong yun. :))

Comments

Popular posts from this blog

When is the right time?

When is the right time? There is just this one guy who makes me happy everyday. He makes my heart beat faster. He makes me feel really special even he intends not to. I wanted to express what I feel but I'm afraid it may not be the right time. God only knows when... New Chapter: The Japanese  I wondered...why am I always affiliated to "japan" word. I was never a super fan of any anime. Oh there is one...Sailormoon series. Naruto? so so. Ah Yugi-oh! :D Gladly, I started and ended only these two series. And in between I met some japanese folks - some of them are acquaintance  and wives of friends. One of my friend dreams to flew in Japan. Another one is a collector of manga characters. Friends and college friends work there. Now surprised! I was hired by Aeon  as Managing Software Consultant for a project - a japanese company. Never thought of it. But my subconscious mind has been absorbing too much information about Japan and japanese culture. Now my turn ...

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."