Skip to main content

MARIPOSA

Haay! Matagal na akong nagsusulat ng wala sa sarili ko. Ang mga huling write-ups ko this past few weeks I guess ay ang pinaka-safe na pwede ko pang maisip. Kasi ang lahat ng mga naisip kong topic marami na naman ang magre-react. Gosh no! Nakakapagod na i-entertain ang ang mga reactions na yun. Marami silang hindi maintindihan sa mga sinusulat ko. Pero ang alam ko lang naiintindihan ko ang mga reaksiyon nila.

FLASHBACK.

Sorry pero kailangan ko I-flash back ang mga oras na may paniniwala akong dapat kong isulat ang lahat ng dapat kong isulat. Dahil yun na ang nakasanayan kong gawin simula pa nung bata ako. Ito lang ang naiisip kong outlet noon sa lahat ng mga saya, frustrations at sa lahat ng depressions na hindi ko kayang sabihin o i-express sa salita. Kaya siguro nabuhay pa ako. Buti na lang pala natuto akong magsulat…

May mga naisulat akong nakapagpatawa at nakapagpasaya ng tao. Meron din naintriga at nasaktan sa mga sinulat ko. Meron articles na nagpapasalamat sa mga tao, andun yung mga walang sense na articles at andun din siyempre ang mga articles na ang topic ko ay ang mga self realizations ko spiritually and emotionally.

Sa pagsusulat nagiging posible ang dating imposible kong sabihin. Nasa akin ang entablado para makapagsalita at magkuwento. Ang mga mambabasa ko ang aking audience. Nagagawa kong bida o kontrabida ang lahat ng tao sa sinusulat ko. Yung iba nagiging extra o kaya naman walang kuwenta. Pero ang lahat ng ito may katapat na responsibilidad na hindi ko naisip noon. Isang responsibilidad na kailangan ko nang isipin at dalhin sa tuwing magsusulat ako. Isang responsibilidad na nakapagpagulo sa mga cells ko sa utak at nakapabigay ng agam agam sa mga tissues ng aking heart…. Kaya hayan hindi na ako nakakapagsulat ng katulad ng dati.

Totoong ang lahat ng tao nagma-mature na mag-isip sa ibat’t-ibang aspeto ng buhay nila. Siguro dumating na yung sa akin ngayon…

Ano ba iyang pinagsasabi mo?

Takot akong mag-express ng lahat ng iniisip ko vocally …(lahat naman ata…pero feeling ko kasi krimen yun e…hehe )As in sa salita. Dyaske!… nalaman ko lang ito nung college… Hahaha! Pero ang kakaiba lang e…madaldal na tlaga ako at makuwento. May kahulugan naman ang 80% sa mga sinasabi ko… pero paano nangyari na hindi ko pa mai-express ang sarili ko vocally…Ang gulo no?
– OO talaga ang gulo ko… =)

TOPICS na gusto kong malinawan...

Ang mga sumusunod ay gusto ko sanang gawan ng article...Pero siyempre... nawala na ko ng enthusiasm na paganahin ang utak ko. Hayan. share ko sa inyo ang iba... baka gusto nyo mag-contribute ng info... Ok lang. ;)

1. Testimonial ni Lola Vendor... (Or any vendor na nakikita ko sa Pasig) - (curious lang!)
2. Women are naturally flirtatious;its just that some overdo it. (by Janis Francisco) - (curious lang din!)
3. Si Olive - (Yung girl cartoon character na loves ni Popeye) - (Hehe!)
4. Ang buhay ng mga Aktibista sa UP - (kailangan ng research)
5. My Life Testimony - (haay matagalan ito...dapat booklet ito e. =)) )
6. Ang Ilan sa mga Scandal sa _ _ _ _ (nakakatakot i-publish)
7. ANG ISANG ARAW SA BUHAY NG ISANG SEO SPECIALIST- Masaya ba? (Hahaha!)

Yun lang muna. Marami pa iyan... Pag ok na ang kondisyon ng mga cells ko sa brain at kapag nangati na ang kamay ko na pumindot sa keyboard...baka masimulan ko na rin... Hahaha!
Saka siyempre kailangan na maging responsable di ba? Hehe. Ito na naman ako... =D

Comments

Anonymous said…
Hilo kayren! how are u? wow mariposa! anyway, i know writing is your hobby and its great kc meron k way to express what you want, d b nga c Rizal writings nya ang ginamit nya kya sya napatay sa luneta, e bka ikaw nmn ang sumunod hhehehe, anyway, remember that we are living in a free and democratic country, u can say wat u want and u can write wat u want, kung may magreact e d ganun n lng yun hehehe:D

Popular posts from this blog

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p

Tagged and updates...

Dami nangyayari sa team namin lately. As usual maraming mga changes, challenges at mga nakakalokang mga adjustments na kailangan namin gawin. Kaya pa naman…pero hanggang saan at hanggang kailan? Ewan ko. Grabeh. I should really pray.. Andami ko iniisip lately. Oras-oras na lang ata.. ay hindi naman. Siguro pag nagkaroon lang ng idle moments ang utak ko.. Dun pumapasok yung ngang idea na yun na ayaw kong pagtuunan ng pansin. As in ayoko talaga.. Pero anong magagawa ko? Teka lang those ideas are not bad at all naman. As of a matter of fact…Happy thoughts naman yun e. Ayoko lang siya maisip parati dahil I am so afraid of the consequences. Only God knows what are these things that I’m talking about. Napapagod na rin ang utak ko no. Pero I can’t express them all to you. Just pray na matapos na lang ito. I don’t know how long.. But still alam ko may end naman ito.. So..haaayyyzzz. Next. I was tagged now by my friends namely Sarah and Arthur.. Yung kay Arthur nga medyo matagal na. Natatamad l