Skip to main content

A Blessed Saturday Story.

Saturday.

For this month lector ako for the 6am mass. Well this is my last for this month. Wala ako sa huwisyo na uma-attend. Pero makailang beses ako ginising ng alarm ko sa phone at sa BB. Natulog ako. Parang yung katawan ko sinasabi matulog pa ako. Pero nung nag-alarm na. Alam ko kailangan ko ng bumangon. I can't miss the mass.

Ang mass ay isang heavenly banquet...isang celebration na isa kami sa pangunahing sponsors. Lector kami so hindi kami pwede mawala. Para na rin nakamiss ka ng paanyaya ng presidente ng US o kaya paanyaya ng isang sikat na Celine Dion sa concert na kumanta sa concert nya. Sa mass, naimbitahan lang naman kami magsalita ng salita ng Diyos....well ng isang Hari lang naman. Si Lord. Di ba. Diyos yun. Hehe. Well, imagine the honor and privilege that we are given. Kaya di talaga pwede umabsent. Unless otherwise may rason siyempre.

Ayun, hindi yun ang kuwento. Something happened to me nung umaga.

Normal ang mass. As usual. The gospel has message to tell. Well hindi nga ako nakapagconcentrate. Something is bothering me. Ang bigat. Feeling ko naipon burden. Sabi ko nga sa tweet, andami ko tanong at mag-uusap kami ni Lord. At feeling ko ito yun. Kailangan ko lang ilabas. Hindi na ako makahinga for days. (Figurative and literal) Nailabas ko na ito sa mga angel friends ko. Pero iba pa rin kapag narelease mo ito thru prayer.

Talking with God is always a wonderful experience esp kapag naririnig mo rin siya.

I was in the adoration room kanina. Hindi pa kasi ako nakuntento sa mass kaya siguro parang hinila ang paa ko sa adoration. Maaga naman natapos si Father sa mass so doon muna ako. Habit na rin kapag maagang natatapos ang Sat mass.

I prayed...well I actually rant to God all my failures and all the sad feeling na nararamdaman ko. I ask for forgiveness for the times na nakalimutan ko sya and for my weakness. For my quiet times forgotten. For procastinating. For such heavy emotions. For not being happy.

God acknowledge. Nakinig siya. Then after that I heard him speak. It was clear. Naririnig ko siya heart ko. Pinaalala nya sa akin ang kanyang big plan sa buhay ko. And during those times in the past that I felt broken but still faithful, unti unti nireveal nya ang plans nya sa buhay ko. I will never be this person ngayon kung hindi dahil kay kanya.

Sinabi nya na magtiwala lang ako. Tinutupad nya ang mga bagay bagay sa takdang panahon. Pero nangyari ang lahat sa tamang pagkakataon. I believe God moves in mysterious ways...touching people, connecting people and bringing his great message in our lives. He said, that He will protect my heart. And he will give my heart to the right person he chooses. He'll make sure of that. Na habang nasa earth ako, I will felt His love....hindi lang directly sa kanya kundi sa taong pinili nya. Sa taong yun ipagkakatiwala nya ang heart ko.

Hearing those words, make me cry. My heart felt God's incredible love. Nakakatunaw. Para akong may knight and shining armor. I really felt secured. At that time, I know lahat ng lungkot ko at burden na dala ng isip at heart ko was released sa kawalan. His love fills me up again. Alam mo yung feeling na na-empty ka. Renewed. Refreshed. Wala na akong maramdaman that time kundi ang umaapaw na happiness at gratitude sa Diyos. Sa Diyos na nagpakita sa akin na sa kabila ng pagkukulang ko sa kanya ay hindi ako iniwan. Never. Not at all.

He lifted me up that morning. It was a fascinating experience. When you hear him talk to you and secure you. Nakakaiyak friends. Sobra. When you God is talking right at your face. His words of protection and love. During that experience, I never felt condemned about the things that I forget to do, my sins and my weaknesses. All I can hear is words of love. Maiiyak ka na lang sa tuwa. Very uplifting experience.

Sabi nya....Be still and know that I am God.

Kapag wala na akong magawang paraan. At dumating yung point na gulung gulo na ako. Yung feeling mo nasa limbo ka at sa maze na hindi ka makalabas. Siya yung nagligtas sa akin. Siya yung nagdirect sa akin kung paano lumabas. He - God the author my life story shown me that everything is possible thru Him.

During that talk. Hindi na ako nagsalita. Just felt his majestic presence. Feeling ko nasa ibang lugar ako. It is a beautiful place I cant describe. Pakiramdam ko wala ako sa mismong adoration. Ayoko mamiss out ang mga sasabihin nya. I remember I occasionally asked questions. Pero konti lang. Kasi tatanungin ko pa lang, parang nasagot na nya.

I dont know kung maniniwala kayo. But the experience was so real to me. And I believe it is. I felt renewed and ok bago pa ako lumabas ng adoration. :)


Hindi bago ang experience na ito sa akin. Well I always talk to him kahit saan actually. Yung kaninang morning kasi ay kakaiba. Meron akong burden for days now that I really cant talk out. Akala ko nga papasanin ko pa ito till next week. Hindi ko na kakayanin. The Lord uplifts me and rescued me. He never fails talaga. Alam nya ang kaya ko lang pasanin. Yung kaya lang dalhin ng heart ko.

Ok na ako. As in I'm back on track. Ako na ulit ito. Hehehe. :)

And I will share with you my happiness guys. Just as the Lord, my Jesus lifted me up. Ngingiti na ako ulit genuinely. At magiging makulit at magiging madaldal. Lols.

I hope this account inspires you today as you read it. This will continuously inspire me forever.

May the Lord be praised. :)

Comments

Ludwig said…
great blog! i was touched by your story.

i remember during my college days when i would pause and feel His presence. It's really amazing. through the air, the smiles of people, my family, etc. thank you for letting me remember that feeling.

one thing i'm so grateful about Him is when i found my purpose in life. i'm so overjoyed and every time i remember that very moment, i would stop and the challenges and burden seem to be lighter.

till next time. more blessings to you!

Ludwig Rosete
HTTP://WWW.CA2020.NET/
0917.6149.879
ardee sean said…
wala ng links?! maghahanap pa naman sana ako dito kasi nawala din listahan ko ng links..wahahah
:(

Popular posts from this blog

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."