Iniisip ko minsan kung tama bang mag-isip ako ng sobra sa sinasabi ng ibang tao. Sinasabi ko na open-minded ako pero bakit parang masakit pa rin kapag naririnig ko ang mga salitang nakakasakit talaga sa akin...Parang gusto mong manigas na lang at mawalan ng pakiramdam... Ganun...Parang ayaw mo ng huminga, mag-isip at makaramdam pa. Hindi masarap sa pakiramdam ng "pain" para sa akin.
Katulad ni ardee... lutang din ako ilang araw na. Perong kakaibang lutang ang nararamdaman ko...hindi dahil sa drugs ok..hehe...dahil ito mga thoughts ko lately...yung mga nabanggit ko sa last post ko. Plus hindi na ako makahinga sa mga requests plus again sa pressures pa na nararamdaman ko sa lahat ng areas na ata ng buhay ko...hehe. Personal, worklife, emotional, lovelife...name it...lahat may chaos na nangyayari...
Buti na lang kahit papano no...kahit wala pa ang tangang lalaki maloloko sa kagandahan ko (anak ng...hahaha!) andyan ang family ko na kahit magulo...(heto na tutulo na ang luha ko..wahahaha!) eh andyan para magpasaya sa akin. Kahit mas madalas eh sila ang napagbubuntunan ko ng lahat ng pagod ko. Nakakatuwa pa rin sila. Ewan ko ba...payakap lang ako sa bunso namin...wala na ang pagod ko. Hehe.
Kaso pag wala na ako sa bahay...Ambigat na naman ng feeling. Lutang na naman. Minsan naiisip ko ano ba talaga ang iniisip ko. Nalaman ko lang talaga KANINA...(take note kanina lang ang realizations ko!) kung ano yung specific na problema na gumugulo sa akin. At alam ko na rin kung paano gagawan ng solusyon. Yun lang...di ko pwedeng sabihin pa ang problema. Saka na...pag meron na akong magandang words to describe it...Kasi ako din...iniiwasan ko sabihin sa sarili ko...pinanghihinaan lang kasi ako ng loob...
Sabi nila transparent ako...madali daw makita sa mukha ko kung masaya o malungkot o kung nagagalit man ako...Pero sa tingin ko partly true yun...at partly false...Kasi kung totoo man yun...bakit di nila nakikita na kahit masaya ako...nalulungkot ako ngayon? Di ba?
Sigh...puro kalungkutan ang laman ng blog ko...Anu veh...Haha! Bukas...darating na sya...hehe...dun siguro..sasaya na ako...hehe...Sana...makuha ko.. Abangan nyo post ko tungkol sa kanya.
Katulad ni ardee... lutang din ako ilang araw na. Perong kakaibang lutang ang nararamdaman ko...hindi dahil sa drugs ok..hehe...dahil ito mga thoughts ko lately...yung mga nabanggit ko sa last post ko. Plus hindi na ako makahinga sa mga requests plus again sa pressures pa na nararamdaman ko sa lahat ng areas na ata ng buhay ko...hehe. Personal, worklife, emotional, lovelife...name it...lahat may chaos na nangyayari...
Buti na lang kahit papano no...kahit wala pa ang tangang lalaki maloloko sa kagandahan ko (anak ng...hahaha!) andyan ang family ko na kahit magulo...(heto na tutulo na ang luha ko..wahahaha!) eh andyan para magpasaya sa akin. Kahit mas madalas eh sila ang napagbubuntunan ko ng lahat ng pagod ko. Nakakatuwa pa rin sila. Ewan ko ba...payakap lang ako sa bunso namin...wala na ang pagod ko. Hehe.
Kaso pag wala na ako sa bahay...Ambigat na naman ng feeling. Lutang na naman. Minsan naiisip ko ano ba talaga ang iniisip ko. Nalaman ko lang talaga KANINA...(take note kanina lang ang realizations ko!) kung ano yung specific na problema na gumugulo sa akin. At alam ko na rin kung paano gagawan ng solusyon. Yun lang...di ko pwedeng sabihin pa ang problema. Saka na...pag meron na akong magandang words to describe it...Kasi ako din...iniiwasan ko sabihin sa sarili ko...pinanghihinaan lang kasi ako ng loob...
Sabi nila transparent ako...madali daw makita sa mukha ko kung masaya o malungkot o kung nagagalit man ako...Pero sa tingin ko partly true yun...at partly false...Kasi kung totoo man yun...bakit di nila nakikita na kahit masaya ako...nalulungkot ako ngayon? Di ba?
Sigh...puro kalungkutan ang laman ng blog ko...Anu veh...Haha! Bukas...darating na sya...hehe...dun siguro..sasaya na ako...hehe...Sana...makuha ko.. Abangan nyo post ko tungkol sa kanya.
Comments