I've been long sleeping. YES. And I have really enjoy it. Naisip ko noon na ngayon lang ako
nakapagpahinga ng ganun. At inisip ko rin na paraan yun ni GOd to make me rest. Ilang weeks (3-4 wiks na ata..) na rin naman akong ganun...naisip ko. At ilang weeks ang lumipas...at kinalimutan ko na ang
responsibility ibinigay sa akin. Ang maging isang ehemplo sa kapwa mga sisters ko sa
household ko.
Sa totoo lang talaga...kahit sino sa mga kakilala ko ay magsasabing sobrang hirap maging Kristiyano. Yun ang totoo. Oh well andun ang saya at hirap. Pero mas mahirap siguro sa punto ng lumalaban ka kasi sa hindi mo nakikita at hindi mo alam. And yet God ask you to trust in Him no matter what. Eh sa atin pa lang...kahit saan sulok mo man tingnan ang argument na yun....Hindi ka masi-secure eh. Kadalasan kung kailan ka nasa Kanya...doon mas marami
kang tests na mararanasan. Mas doon sinusubukan ka ni Satan kung hanggang saan ka tatagal... na ano? na magtiis at maghirap ang kalooban...Yung ganun...
Alam na alam ko yun. Pero ewan ko ba....bakit nga mas pinipili ng tao ang kanyang comfort zone kaysa ang lugar na sinabi ni Lord na dapat andun ka. Bakit? Bakit nga ba? Yan ang naglalaro sa utak ko... Kaya hayan...naisulat ko tuloy itong post na ito...Hihi.
Matagal na rin akong hindi nakapagmuni-muni ng ganito. After all God has done for my family.
I did thank Him for all the blessings. I ask for His forgiveness for all the sins that I
have done. And I know He has forgiven me and again I felt peace. But...there is something
missing...na alam kong kailangan kong gawin. Na hindi ko pa rin ginagawa. Pero I know na
hindi ako pinilit ni Lord na gawin yun. Ni hindi ako nakarinig sa kanya ng blame o kahit
ano. All I have receive from Him are blessings, love, understanding and peace. Alam nyo
yun...God is so good. He is the best God that I have ever known...because He has trusted us
with this kind of freedom. Freedom that makes us love Him more and just thank Him more sa
lahat lahat ng ginawa at naibigay nya. Freedom that can also let us hate him when things really go wrong. Hindi naman kasalanan ni Lord...pero minsan tayo pa ang may ganang mag-blame sa Kanya tungkol mga nangyayari sa atin...Eh tayo lang naman talaga ang may problema. Di ba? We trust Him less. We trust ourselves more....Ngayon sino talaga ang mali. Tayo talaga yun. ;)
Heto na nga....Para matigil na rin at umabot ako sa conclusion ng article na ito...Aaminin ko na nga. Yes. Guilty ako. Matagal na akong hindi nakakapunta ng community. Hindi ko alam kung dahil sa may iniiwasan lang ako na makita o dahil sa pinanghihinaan na rin ako ng loob na mag-
serve because of our decreasing number. Nalulungkot ako at nade-demoralize... Yes aaminin ko
yun. Aaminin ko rin na napabayaan ko na rin ang household ko. At nalulungkot ako na hindi ko
na sila nakikita. At sinabi ko sa sarili ko...kung aalis ako sa SFC-sunvalley...hindi dapat
ganito ang iiwan ko. Hindi ako dapat ganito...after all God has done in my life. I have
promised to serve Him. . At aaayusin ko paunti-unti ang lahat. And that is the only thing I can promise to myself and to God :) Kahit hindi perfect...Hindi lang ako titigil at hindi ako mapapagod magsimula ulit. :)
After all...He is the real reason for living in this world naman di ba? ;) What more can I ask for? ;)
nakapagpahinga ng ganun. At inisip ko rin na paraan yun ni GOd to make me rest. Ilang weeks (3-4 wiks na ata..) na rin naman akong ganun...naisip ko. At ilang weeks ang lumipas...at kinalimutan ko na ang
responsibility ibinigay sa akin. Ang maging isang ehemplo sa kapwa mga sisters ko sa
household ko.
Sa totoo lang talaga...kahit sino sa mga kakilala ko ay magsasabing sobrang hirap maging Kristiyano. Yun ang totoo. Oh well andun ang saya at hirap. Pero mas mahirap siguro sa punto ng lumalaban ka kasi sa hindi mo nakikita at hindi mo alam. And yet God ask you to trust in Him no matter what. Eh sa atin pa lang...kahit saan sulok mo man tingnan ang argument na yun....Hindi ka masi-secure eh. Kadalasan kung kailan ka nasa Kanya...doon mas marami
kang tests na mararanasan. Mas doon sinusubukan ka ni Satan kung hanggang saan ka tatagal... na ano? na magtiis at maghirap ang kalooban...Yung ganun...
Alam na alam ko yun. Pero ewan ko ba....bakit nga mas pinipili ng tao ang kanyang comfort zone kaysa ang lugar na sinabi ni Lord na dapat andun ka. Bakit? Bakit nga ba? Yan ang naglalaro sa utak ko... Kaya hayan...naisulat ko tuloy itong post na ito...Hihi.
Matagal na rin akong hindi nakapagmuni-muni ng ganito. After all God has done for my family.
I did thank Him for all the blessings. I ask for His forgiveness for all the sins that I
have done. And I know He has forgiven me and again I felt peace. But...there is something
missing...na alam kong kailangan kong gawin. Na hindi ko pa rin ginagawa. Pero I know na
hindi ako pinilit ni Lord na gawin yun. Ni hindi ako nakarinig sa kanya ng blame o kahit
ano. All I have receive from Him are blessings, love, understanding and peace. Alam nyo
yun...God is so good. He is the best God that I have ever known...because He has trusted us
with this kind of freedom. Freedom that makes us love Him more and just thank Him more sa
lahat lahat ng ginawa at naibigay nya. Freedom that can also let us hate him when things really go wrong. Hindi naman kasalanan ni Lord...pero minsan tayo pa ang may ganang mag-blame sa Kanya tungkol mga nangyayari sa atin...Eh tayo lang naman talaga ang may problema. Di ba? We trust Him less. We trust ourselves more....Ngayon sino talaga ang mali. Tayo talaga yun. ;)
Heto na nga....Para matigil na rin at umabot ako sa conclusion ng article na ito...Aaminin ko na nga. Yes. Guilty ako. Matagal na akong hindi nakakapunta ng community. Hindi ko alam kung dahil sa may iniiwasan lang ako na makita o dahil sa pinanghihinaan na rin ako ng loob na mag-
serve because of our decreasing number. Nalulungkot ako at nade-demoralize... Yes aaminin ko
yun. Aaminin ko rin na napabayaan ko na rin ang household ko. At nalulungkot ako na hindi ko
na sila nakikita. At sinabi ko sa sarili ko...kung aalis ako sa SFC-sunvalley...hindi dapat
ganito ang iiwan ko. Hindi ako dapat ganito...after all God has done in my life. I have
promised to serve Him. . At aaayusin ko paunti-unti ang lahat. And that is the only thing I can promise to myself and to God :) Kahit hindi perfect...Hindi lang ako titigil at hindi ako mapapagod magsimula ulit. :)
After all...He is the real reason for living in this world naman di ba? ;) What more can I ask for? ;)
Comments