Finally!

Finally!

Finally, nakauwi na rin mama ko from her so called "vacation". Hindi naman siya talaga "vacation" dahil alam ko kasama nag-sunbath nga mga bigas ang skin niya na matagal na niyang wish nyang pumuti. Yun umitim siya uli ang I know it will take five(5) likas papayas for her to be back in her normal color… :D Hahaha! Together with my comedian papa, binuhat nila talaga ang saku-sakong bigas at ilang mga gamit naming sa bahay…(take note! Yung mga gamit sa bahay includes our books, a television, bolos, eggs, dried fishes and some clothes) Ang tibay talaga ng dalawang yun. Thumbs up talaga ako! ;)

Finally, matatapos na rin ang aking mega multi-tasking life. From being a simple ate and mama, a “pwede ng” cook, a tutor, a seriotic developer and ang nakakasakit sa ulo na decision maker to the max…Yeeeessss! Sa wakas… Yey!!!

Sanay naman ako talagang gumawa ng mga decision but iba na pala talaga kapag totoong buhay. Ang nangyari kasi this past few weeks ay nag-file up ang mga bagay na dapat kong gawan ng decision. But life is all about making decisions! Hehehe… So what?! So far lahat naman ng mga decisions ko ay naging ok though nag-cause talaga ito na pagkatuyo ng utak ko at pagkamatay ata ng ilan sa mga cells ng brain ko. Sabi ko I need to relax. Kaya ko naman gawin pero hayun ang lakas talaga ng dikta ng utak ko… gumagawa ako ng mga decisions na most of the time sacrifice talaga sa part ko. Why called it sacrifice? Basta mararamdaman mo ayaw ng “self” mo pero dahil kailangan itong gawin for the sake of “nakararami”…gagawin mo na lang di ba?.

Everyday dini-dictate na lang ng brain ko ang mga dapat kong gawin. Pero himala talaga at the end of the day ay nagiging clown pa ako sa bahay. Nakakatawa at nakakapagpatawa pa ako… Though sa simula pagadating ko sa bahay…nagsusungit ako talaga…Mahirap? Mahirap talaga!!! Pero masarap din kasi I realized in the end of each day na kaya ko pala. God sustains me! I know… ;) Kung pwede lang ilagay sa resume yung mga accomplishments ko everyday I know magiging isang libro yun.Hahaha!

At least ngayon dito na mother ko…mababawasan talaga ang ilan sa mga iniisip ko. Hindi tulad nung wala siya… Pati ulam sa umaga, tanghali at gabi…kailangan kong gawan ng decision…Haay! Hindi kasi ako nakaisip ng magandang algorithm sa buong scenario… Set-up tuloy….wala akong choice…I remember Travelling Salesman Problem” - At each stage visit the nearest unvisited city to the current city".” Parang ganito ang naging ginawa kong process… Badtrip! Ang bagal ng running time ko… dami kong nagagamit na resources…Haay!

NOW!

Finally, makakapagplano na rin ako para asikasuhin ang pagpunta ko sa UPLB.

Finally, makakarecover na rin ang ilang cells ko sa brain. Renewal time! Sana magregenerate silang lahat which I think lang naman na kailangan ng mahaba-habang oras ng pagtulog which poses a problem. Kulang talaga ako nun… ;) Ng ano? Ng ORAS para ilaan ko sa pagtulog…Dahil…dahil… sa maraming kadahilanan. Hehehe! Well kung pwede lang matulog ng Friday night at magising ng Monday morning. Pwede na un….Sana may ganun. :)

Finally, I realized na hindi sapat ang one-time sacrifice. Kung nagawa mo ang sakripisyo ng isang beses…humanda kang gawin ito ng marami at kung minsan ay paulit-ulit pa. (Gudlak sa iyo!) Tsk… tsk…tsk! Be happy na lang on what you’re doing para kahit paano ay mabawasan ang pagod mo. Kapag masaya ka kasi sa ginagawa mo di mo na rin napapansin ang pagod…Kung di ka masaya…humanap o gumawa ka na lang ng mga bagay na makapagpapasaya sa sarili mo…basta ang importante maging masaya ka… ;)

Ang finally, magbaon ka na lang ng maraming lakas galling kay Lord. Hingin mo na lang ito para marami kang supply.

For sure…iti-treat ko ang sarili ko sa darating na suweldong ito. Bahala na kung ano ang magiging consequences. I know God will provide.

Sana lahat ng plans ko at prayers ko for “my extra curricular/personal activities” ay mangyari. I know… He’s up there listening. So help me God… :)