Skip to main content

On trusting your life to God...

Ei it's been a while na di ako nakapagsulat... Tinamad ako at marami lang talagang ginagawa... Duh? Hehe.
Ok the reason... God gave me some tests this past few weeks na patuloy kong nilalampasan ng paunti-unti. But thanks to him... nakakangiti pa rin ako at nakakatawa... I know problems will always be there... yes… pero siguro ang pinaka-comforting lang na nalaman ko ay He will always be there... Hindi siya nawawala kahit kailan... especially sa mga crying times ko... Nakakapagod... Pero he continues to give me strength... and eternal peace... Masaya ako...kahit na natatapos ang araw kahit pagod... na medyo malungkot... Pero guess what? He will not end the day na nakasimangot ako… Gagawa siya ng paraan na mapangiti ako… Basta you will just feel it… And I think it’s a nice feeling na maramdaman mo… na mahal na mahal ka Niya… and He makes me feel that He sees my worth… At yun lang magiging ok na ang pakiramdam ko…Sarap ng feeling. =)


Akala nyo naman nakalimutan ko ng sumulat. Nagsusulat pa rin ako... yun nga lang di ko matapos at di ko mapublish... Pero heto share ko...Entry ko dapat nung Feb. 28, 2006.

On Trusting your Life to God.

Trusting your life to God is I guess the hard thing to do... I mean yung real trust... Trust all... With all your heart?
Giving it all... I mean all?

I’ve been struggling with this siguro ever since (siguro lang) nung bata pa ako… unconsciously… at hanggang tumanda unconsciously pa rin? I love God yes… but one thing I’ve found out dati na nahihirapan pala akong magtiwala sa kanya … At hanggang ngayon ay I admit na sometimes there are tests na nararamdaman ko na nandito pa rin ako sa struggle na ito. Lumalaban… or mas magandang sabihin na under medication. Ginagamot ako ng Great Healer… continuously with His love…

At ngayon ang masasabi ko lang… I’m recovering… Kahit paunti-unti… I know God is there to heal me…and I will continue to be submissive to whatever ways he planned to continuously removed this wall that prevents me to trust my friends, my family and including myself and Him completely…


OO lahat naman.. Problema trust… Pero since I decided to accept Christ as my Lord and Savior hindi ba dapat na it should follow eh.. Yung trust…

Sumunod naman yun e… Pero siyempre andaming test…Sobra! Pero dahil sa grace poured He down on me…. Nalalampasan ko naman… Thanks to Him. =)

Siguro andun naman yun…ang trust... Hindi ko naman puwedeng masabing wala no! Mas lalo na ngayon… Marami na akong pinagdaanan na siyang dapat naging daan para lalong ko siyang pagkatiwalaan…

I know marami pa akong dapat maayos sa sarili ko. Pero hindi ko naman gustong maging perfect noh or whatsoever. =) Naisip ko lang na kailangan kong ma-realize ang mga bagay na ito ay nariyan to shape or refined my character.At siyempre part pa rin ito ng plans niya para sa akin . To follow and to achieve the end goal is the most important... To live in Christ-like ways to magnify his power and his glory… Alam ko yun din ang gusto nyang mangyari sa lahat… May kanya-kanya lang na oras at lugar…. ;)

I know malalampasan ko rin ito…. Because I continuously trust Him with all my heart…And I know his love for me will soon heal me. Heal me completely….

Comments

Anonymous said…
Hi best,
Namiss ko ang blog mo.. Ang tagal mo ngang d ngsulat.. I very much agree. :D
Anonymous said…
hi karen. :) i've always liked the way you write coz hindi nawawala si God at ang goodness nya sa buhay mo. you know He must think a whole deal about you. remember si Job? kahit na sobrang daming problems ang dumaan sa knya he continued to be firm ky God. God knew His servant could not be shaken by life's trials. And the same goes with you. Alam ni Lord that these problems that haunt you nowadays serve as great reminder of His goodness and power. Share ko lng, this is God's attribute na sobrang favorite ko: "faithful." He will never leave us kahit ano mang manyari. Ei, download mo rin ang song na 'to, it's one of my favorites. :) "Faithful Father"

Godbless, karen. dito lng kami. :)
Arthur said…
This comment has been removed by a blog administrator.
Arthur said…
At last,may nababasa na ulit ako dito. Haha!
It is really hard to entrust our life to God. Especially when we are used in doing things our way, based on what we think is right or what's best for us. Even long-time Christians fail in this in some point of their lives. Madaling sabihin na "Ipaubaya mo lang sa Kanya lahat," pero napakahirap gawin. I guess this can only be achieved through an intimate relationship with Him and granting Him entrance to your life by giving up to Him some aspects of it, little by little.
Just cling on to His words. Isaiah 55:8-9 says, "8 'For my thoughts are not your thoughts, neither are your ways my ways,'declares the LORD. 9 'As the heavens are higher than the earth, so are my ways higher than your ways and my thoughts than your thoughts.'" Knowing that His thoughts are far better than ours and His plans for us are the best ones...San pa tayo? ;)

Popular posts from this blog

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."