Oh well andami ko ikukuwento.
Sobra na ata ang pagkakamakakalimutin ko ngayon at nakaligtaan ko kung anong petsa na.
Pumasok ang December ng nakakalimutan ko ang mga dapat kong gawin. Masyado akong naging occupied sa mga bagay na hindi kailangan I-prioritize at heto ako ngayon nalulungkot dahil sa epekto ng hindi ko pagpa-prioritize sa mga bagay na dapat inisip kong gawin.
Dec. 1, 2006.
Hindi ko naalala na may chapter meeting. Grabe na siguro ang pagkalimot ko dahil kahit kalkalin ko ang baul ng memorya ko ay hindi ko maisip na may sinabi ang mga brod and sisses ko sa SFC. Wala akong maalala. Wala. Haay ano ba ang nangyayari sa akin?
Dec. 2, 2006.
At ngayon araw, ay este madaling araw habang sinusulat ko itong blog entry ay nakalimutan ko na ngayon pala ang simula ng pagiging lector ko sa simbahan. Naalala ko naman siya in fairness kaso too late para gawin ang mga dapat gawin. Tinext ko siyempre si ate jenny, head ng Word Ministry at sinabi ko na nawalan ako ng track sa dates kaya nakalimutan ko na ang Dec. 2, 2006 ay isang Saturday at sa palagay ko ay hindi ako makaka-attend dahil sa kamalas-malasan ay naka-assigned naman akong panggabi sa trabaho. (Waaaah!) Sa Saturday masses kasi ako naka-assigned na magbasa. Pero talagang nakalimutan ko. Hindi ko sinasadya. Gusto ko ng batukan talaga ang sarili ko at sobrang nagsisis ako nangihihinayang sa pagkakataon. In short po nakagalitan ako sa text. Sinabi ni ate jenny na too late na para maghanap ng replacement. Dapat daw maaga ko sinabi etc. Ginusto ko uma-attend pero pinigilan na rin nya ako. Ayaw nya naman mapahamak ako sa madaling araw na pag-uwi galing sa trabaho para pumunta sa church. Naramdaman ko naman na nag-alala siya sa akin kaya lalo kung gusting pagalitan ang sarili ko. Dahil sa pagkakamamakalimutin ko nakalimutan ko ang unang araw ng service ko sa simbahan. Sigh! (Super sadness talaga!)
GY Chronicles – Sadness pa rin =(
Siguro sensitive lang ako or whatever pero gusto ko magtampo sa WEB-DEV. Yeah sinabi ko last time sa article na sila ang first love ko na team… pero este kanina…parang gusto kong bawiin…Mababaw lang naman ang dahilan e….Di ko na sasabihin….
Siguro marami lang talagang nakakalimot sa mga taong katulad ko. (Drama to the highest level! Huhu!) Anu baaaaahh?! Hindi naman siguro…ganun lang talaga sila. May mga tao lang na nag-aakala na kinalimutan ko sila….Pero sa totoo lang…namimiss ko na sila. Kaso bakit parang hindi nila ako namimiss?
Oh well…kailangan cool ka lang. Recover! Go with flow! Haay…hirap…. ;)
Dilemma
Meron akong interbyu. Yeah sa Honda Cars – Alabang. Hindi ko rin alam kung pupunta ako. Haler kasi ang layo no. Pero maganda ang position. Well established ang company….Pinagp-pray ko pa until now….Bahala na si God. =)
Makahiya
Masyado akong nagiging sensitive na naman these days. Ang tendency naman nyan eh ang isara ko ang sarili ko sa mga taong nakakasakit sa akin kahit hindi nila alam.Hindi naman nila nalalaman na iniiwas ko ang sarili ko sa kanila. Para akong makahiya na sisimulan pa lang na hawakan eh titiklop na. Ang mga nakakaalam lang naman ng mga ganun kong taktika ay mga super close friends ko. Nahahalata nila ako.
Ayokong maging isang makahiya sa totoo lang pero hindi ko maiwasan. Hindi ko alam pero yun na ata ang nakalakihan kong defense mechanism. Sa ibang tao…ok lang yun…yun na yung protection sa sarili na pwedeng gawin ng tao. Pero para sa akin mali yun. May mali sa iyo. Alam ko naman yun. It was deeply rooted sa aking past. Pero kailangan kong maayos ito dahil nasa present ako. Hehehe. (Ang lalim! Hahaha!)
Oh well ni-lift up ko na ang bagay na ito kay God. At kapag naalala ko at ginagawa ko mismo pagiging makahiya ko pinagppray ko talaga. Hindi ko lang alam kung bakit antagal ng sagot. (Hindi naman ako nagmamadali….pero kailangan..Sigh!) Pero mas gusto kong isipin na “on process” siya. Sana kaya ko ng I-absorb ang lahat ng reason na sinasabi ng mga kaibigan ko tungkol sa mga bagay-bagay na may kinalaman sa sinasabi ko…Hehe. (Grabeh talaga ang GY na ito…kung anu-ano ang nako-confess ko. Hahaha!)
Pagod na ako at inaantok. Uwi na ako... *Yawn*
Sobra na ata ang pagkakamakakalimutin ko ngayon at nakaligtaan ko kung anong petsa na.
Pumasok ang December ng nakakalimutan ko ang mga dapat kong gawin. Masyado akong naging occupied sa mga bagay na hindi kailangan I-prioritize at heto ako ngayon nalulungkot dahil sa epekto ng hindi ko pagpa-prioritize sa mga bagay na dapat inisip kong gawin.
Dec. 1, 2006.
Hindi ko naalala na may chapter meeting. Grabe na siguro ang pagkalimot ko dahil kahit kalkalin ko ang baul ng memorya ko ay hindi ko maisip na may sinabi ang mga brod and sisses ko sa SFC. Wala akong maalala. Wala. Haay ano ba ang nangyayari sa akin?
Dec. 2, 2006.
At ngayon araw, ay este madaling araw habang sinusulat ko itong blog entry ay nakalimutan ko na ngayon pala ang simula ng pagiging lector ko sa simbahan. Naalala ko naman siya in fairness kaso too late para gawin ang mga dapat gawin. Tinext ko siyempre si ate jenny, head ng Word Ministry at sinabi ko na nawalan ako ng track sa dates kaya nakalimutan ko na ang Dec. 2, 2006 ay isang Saturday at sa palagay ko ay hindi ako makaka-attend dahil sa kamalas-malasan ay naka-assigned naman akong panggabi sa trabaho. (Waaaah!) Sa Saturday masses kasi ako naka-assigned na magbasa. Pero talagang nakalimutan ko. Hindi ko sinasadya. Gusto ko ng batukan talaga ang sarili ko at sobrang nagsisis ako nangihihinayang sa pagkakataon. In short po nakagalitan ako sa text. Sinabi ni ate jenny na too late na para maghanap ng replacement. Dapat daw maaga ko sinabi etc. Ginusto ko uma-attend pero pinigilan na rin nya ako. Ayaw nya naman mapahamak ako sa madaling araw na pag-uwi galing sa trabaho para pumunta sa church. Naramdaman ko naman na nag-alala siya sa akin kaya lalo kung gusting pagalitan ang sarili ko. Dahil sa pagkakamamakalimutin ko nakalimutan ko ang unang araw ng service ko sa simbahan. Sigh! (Super sadness talaga!)
GY Chronicles – Sadness pa rin =(
Siguro sensitive lang ako or whatever pero gusto ko magtampo sa WEB-DEV. Yeah sinabi ko last time sa article na sila ang first love ko na team… pero este kanina…parang gusto kong bawiin…Mababaw lang naman ang dahilan e….Di ko na sasabihin….
Siguro marami lang talagang nakakalimot sa mga taong katulad ko. (Drama to the highest level! Huhu!) Anu baaaaahh?! Hindi naman siguro…ganun lang talaga sila. May mga tao lang na nag-aakala na kinalimutan ko sila….Pero sa totoo lang…namimiss ko na sila. Kaso bakit parang hindi nila ako namimiss?
Oh well…kailangan cool ka lang. Recover! Go with flow! Haay…hirap…. ;)
Dilemma
Meron akong interbyu. Yeah sa Honda Cars – Alabang. Hindi ko rin alam kung pupunta ako. Haler kasi ang layo no. Pero maganda ang position. Well established ang company….Pinagp-pray ko pa until now….Bahala na si God. =)
Makahiya
Masyado akong nagiging sensitive na naman these days. Ang tendency naman nyan eh ang isara ko ang sarili ko sa mga taong nakakasakit sa akin kahit hindi nila alam.Hindi naman nila nalalaman na iniiwas ko ang sarili ko sa kanila. Para akong makahiya na sisimulan pa lang na hawakan eh titiklop na. Ang mga nakakaalam lang naman ng mga ganun kong taktika ay mga super close friends ko. Nahahalata nila ako.
Ayokong maging isang makahiya sa totoo lang pero hindi ko maiwasan. Hindi ko alam pero yun na ata ang nakalakihan kong defense mechanism. Sa ibang tao…ok lang yun…yun na yung protection sa sarili na pwedeng gawin ng tao. Pero para sa akin mali yun. May mali sa iyo. Alam ko naman yun. It was deeply rooted sa aking past. Pero kailangan kong maayos ito dahil nasa present ako. Hehehe. (Ang lalim! Hahaha!)
Oh well ni-lift up ko na ang bagay na ito kay God. At kapag naalala ko at ginagawa ko mismo pagiging makahiya ko pinagppray ko talaga. Hindi ko lang alam kung bakit antagal ng sagot. (Hindi naman ako nagmamadali….pero kailangan..Sigh!) Pero mas gusto kong isipin na “on process” siya. Sana kaya ko ng I-absorb ang lahat ng reason na sinasabi ng mga kaibigan ko tungkol sa mga bagay-bagay na may kinalaman sa sinasabi ko…Hehe. (Grabeh talaga ang GY na ito…kung anu-ano ang nako-confess ko. Hahaha!)
Pagod na ako at inaantok. Uwi na ako... *Yawn*
Comments