So sad lang talaga... Ang bigat ng pakiramdam ko. Nahihilo...Epekto lang siguro ito ng di ko pag-aalmusal. Sayang masarap pa naman ang ulam.
FOREVER OTHERS
Ako lang mag-isa ngayong umaga. Nakakalungkot. Paano ba maging manhid? Hirap talaga...Dati ganuon ako. Ngayon...prang gusto ko ng bumalik sa dati. Yung wala akong pakiramdam. Yung bingi ako at bulag. Masarap ang ganuong state. Iniisip mo lang ang sarili mo eh. Kaya marami akong kakilalang ganuon. Ayaw kasi nila masaktan o seryosohin ang mga bagay-bagay. Doon sila masaya sa ganun...Ganuon din kaya ako?
Ako kasi isip ng isip sa iba. Parating iniisip ang iba. Laging nilalagay ang sarili sa iba. Masyado ko ata naparaktis ung "Bayan muna bago sarili"... i.e. ang kahulugan ng bayan ---kapwa, iba ..etc. Ayaw ko na mag-isip muna. Kailan ba ako hihinto?
Reminiscin UPLB
Sa UP. Kapag ganito ang state of mind ko. Pumupunta ako ng freedom park. Sumisigaw ako. Hindi naman ako nagmumura. Sinisigaw ko lahat ng gustong sabihin. Lahat ng nasa utak ko, Lahat ng galit ko at inis ko sa mundo....Tapos umiiyak ako...(Ei may kasama ako kapag ginagwa ko yun ha...Bestfren ko). Kasama ko bestfren ko sumisigaw...Tapos..magaan na pakiramdam namin. Makakangiti na ako ng totoong ngiti na tanging mga kaibigan ko lang ang totoong nakakaalam. Namimiss ko na ang UPLB. Ang dorm ko. Ang mga dormates ko. Ang lahat ng tambayan namin. Namimiss ko na talaga. Kapag may problema ako ng isang araw...di ko na yun naiisip sa susunod....Bakit ngayon hindi na? Problema ko nung isang linggo problema ko pa rin...Haay!
Haay! Hirap talaga ng walang kain...Kung anu-ano ang nasasabi ko.
FOREVER OTHERS
Ako lang mag-isa ngayong umaga. Nakakalungkot. Paano ba maging manhid? Hirap talaga...Dati ganuon ako. Ngayon...prang gusto ko ng bumalik sa dati. Yung wala akong pakiramdam. Yung bingi ako at bulag. Masarap ang ganuong state. Iniisip mo lang ang sarili mo eh. Kaya marami akong kakilalang ganuon. Ayaw kasi nila masaktan o seryosohin ang mga bagay-bagay. Doon sila masaya sa ganun...Ganuon din kaya ako?
Ako kasi isip ng isip sa iba. Parating iniisip ang iba. Laging nilalagay ang sarili sa iba. Masyado ko ata naparaktis ung "Bayan muna bago sarili"... i.e. ang kahulugan ng bayan ---kapwa, iba ..etc. Ayaw ko na mag-isip muna. Kailan ba ako hihinto?
Reminiscin UPLB
Sa UP. Kapag ganito ang state of mind ko. Pumupunta ako ng freedom park. Sumisigaw ako. Hindi naman ako nagmumura. Sinisigaw ko lahat ng gustong sabihin. Lahat ng nasa utak ko, Lahat ng galit ko at inis ko sa mundo....Tapos umiiyak ako...(Ei may kasama ako kapag ginagwa ko yun ha...Bestfren ko). Kasama ko bestfren ko sumisigaw...Tapos..magaan na pakiramdam namin. Makakangiti na ako ng totoong ngiti na tanging mga kaibigan ko lang ang totoong nakakaalam. Namimiss ko na ang UPLB. Ang dorm ko. Ang mga dormates ko. Ang lahat ng tambayan namin. Namimiss ko na talaga. Kapag may problema ako ng isang araw...di ko na yun naiisip sa susunod....Bakit ngayon hindi na? Problema ko nung isang linggo problema ko pa rin...Haay!
Haay! Hirap talaga ng walang kain...Kung anu-ano ang nasasabi ko.
Comments