Skip to main content

Bye Donmark

Haay ok na ako ngayon. Kaysa nung kagabi. Haay... Andaming balitang malungkot. Hindi ko na kinaya no.

Donmark

Si Donmark po ay isang kaibigan nung college na nagturo sa akin ng ilang gintong kaalaman sa buhay. Hehehe! Well tinuruan nya akong i-appreciate ang pagpo-program sa java. Siya po ay isang malapit na kaibigan sa akin talaga. Kaya ganun na lang talaga ang pagkalungkot ko ng malaman ko ang nangyari sa kanya. Syaks talaga! Di ko mapigilan ang umiyak. Isang kaibigan ang nawala sa akin. Ang lungkot. Sobrang lungkot. Feeling ko gusto ko na rin pumunta kung nasaan siya ngayon. Kasama niya na si God eh. Haay! :(

Overnight sa Dorm

Ang hindi ko talaga malilimutan sa taong ito ay yung pagpo-program namin sa java nung Software Engineering class namin. Sobra! Isang pagpapakadakila ang ginawa niya. Uma-attend siya ng klase namin at gumagawa ng lab exercises...Pero would you believe na hindi siya enrolled nun? Pero isa siya sa mga naging grupmeyt ko.
Project namin nun scheduler na gawa sa java. Kami ang may pinakamahirap ng project nun. Mahirap dahil mahirap mag-implement ng scheduling algorithm na magpi-fit sa problem namin nun. Kaya kami nag-implement ng algo. Hehehe! And within two weeks, working na yung scheduler namin. Ang saya no! Pero grabe naman no! Dugo at pawis talaga ang puhunan namin. I mean puyatan araw-araw. Sobra-sobra ang naging sakripisyo nya nun para pumunta sa dorm namin para mag-implement at magprogram. "For the love of computer science" Yun ang tukso ko sa kanya nun...Kasi naman...Sobra talaga. Umaga na kami natatapos magprogram nun. Kapag naiisip ko yun...Wala lang..Yun lahat ng sakripisyong un para sa pag-aaral....Nadadagdagan lalo ang paggalang ko sa taong yun. Ngayon lang ako nakakilala ng ganun tao. Masuwerte ako at nakilala ko siya. :)

Nakakalungkot lang talaga...Wala ka na. Naisip ko nun na someday ire-return ko ang mga favors na ginawa mo nun para sa group. Di pa kita nalilibre ng lunch at dinner. Andaya mo! Kaso late na ata ako. Sorry. Salamat sa lahat ng pagpapatawa sa ICS lib... Kita na lang tayo diyan someday ok? Nauna ka lang...Hehehe. Badtrip ka. Andami makakamiss sa iyo. Ako rin mamimiss talaga kita.

Comments

Anonymous said…
kayren, i understand how you feel. He is happy now, he is free. Mainly, free from ignorance.think of it this way, your friend has become a lot smarter than all of us on this earth.now he knows what really happens after death. now he knows the answers to all the mysteries of life that the living have been wanting to solve (to the extent that men of science would spend millions on experiments).
Anonymous said…
read the book i lend you, you'll understand more about death. a part of it stated that death is the end of an earthly life and the beginning of an everlasting life. enough reason for us to accept and be not afraid of death. peace out!
Unknown said…
yeah your right rai :)
Fung said…
karen there's an end to all roads. naks! where the hell was that? maybe your friend's nice thats why God took him away. so if youre worried on facing death, be rude haha! joke lang ah! dont worry you can meet same as him in time. maybe it could be someone around you... dont let problems ruin your life, each of us carries one, so to handle it right, manage it well. ok?

Popular posts from this blog

Limang bagay na gusto kong pasabugin...

1. Ang building namin. To be specific ung 37th floor. Gagawin ko ito pag natuloy ang forever GY shift na iyan.... hehe. 2. Ang mga taong naka-shades na hindi naman sobrang sikat ang araw at sa katunayan ay nagpi-freeze na ang lugar na aming kinatatayuan ay naka-shades pa rinAnak ng tokwa talaga! Ewan ko baaahh... Nakakainis lang talaga tingnan... (Haay kayren dapat intindihin mo na lang ang sarili mong shades... at maging sarili mong buhay...hahaha!) 3. Ang mga managers na sabik sa aircon na nagrerequest na palakasin ito sa lugar namin. 4. Ang mga taong hindi tumutupad sa kanilang mga pangako... (Huhuhu...sailormoon vcds ko. waaah!) Hehe..joke! Oks lang. Hindi na ako hihiram. Bibili na lang ako. yahuu! 5. Ang ang mga naglider-lideran... mga irrational policies at mga boss na hindi marunong kumuha ng opinyon ng mga tao nya... Naku pag natuloy lang yun... Naku lang... hindi lang ako magpapasabog ng tinitirhan nya..pati ang mga kasamahan ko sa opisina makikijoin :)) Siyempre...joke lang p

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."