Skip to main content

Bye Donmark

Haay ok na ako ngayon. Kaysa nung kagabi. Haay... Andaming balitang malungkot. Hindi ko na kinaya no.

Donmark

Si Donmark po ay isang kaibigan nung college na nagturo sa akin ng ilang gintong kaalaman sa buhay. Hehehe! Well tinuruan nya akong i-appreciate ang pagpo-program sa java. Siya po ay isang malapit na kaibigan sa akin talaga. Kaya ganun na lang talaga ang pagkalungkot ko ng malaman ko ang nangyari sa kanya. Syaks talaga! Di ko mapigilan ang umiyak. Isang kaibigan ang nawala sa akin. Ang lungkot. Sobrang lungkot. Feeling ko gusto ko na rin pumunta kung nasaan siya ngayon. Kasama niya na si God eh. Haay! :(

Overnight sa Dorm

Ang hindi ko talaga malilimutan sa taong ito ay yung pagpo-program namin sa java nung Software Engineering class namin. Sobra! Isang pagpapakadakila ang ginawa niya. Uma-attend siya ng klase namin at gumagawa ng lab exercises...Pero would you believe na hindi siya enrolled nun? Pero isa siya sa mga naging grupmeyt ko.
Project namin nun scheduler na gawa sa java. Kami ang may pinakamahirap ng project nun. Mahirap dahil mahirap mag-implement ng scheduling algorithm na magpi-fit sa problem namin nun. Kaya kami nag-implement ng algo. Hehehe! And within two weeks, working na yung scheduler namin. Ang saya no! Pero grabe naman no! Dugo at pawis talaga ang puhunan namin. I mean puyatan araw-araw. Sobra-sobra ang naging sakripisyo nya nun para pumunta sa dorm namin para mag-implement at magprogram. "For the love of computer science" Yun ang tukso ko sa kanya nun...Kasi naman...Sobra talaga. Umaga na kami natatapos magprogram nun. Kapag naiisip ko yun...Wala lang..Yun lahat ng sakripisyong un para sa pag-aaral....Nadadagdagan lalo ang paggalang ko sa taong yun. Ngayon lang ako nakakilala ng ganun tao. Masuwerte ako at nakilala ko siya. :)

Nakakalungkot lang talaga...Wala ka na. Naisip ko nun na someday ire-return ko ang mga favors na ginawa mo nun para sa group. Di pa kita nalilibre ng lunch at dinner. Andaya mo! Kaso late na ata ako. Sorry. Salamat sa lahat ng pagpapatawa sa ICS lib... Kita na lang tayo diyan someday ok? Nauna ka lang...Hehehe. Badtrip ka. Andami makakamiss sa iyo. Ako rin mamimiss talaga kita.

Comments

Anonymous said…
kayren, i understand how you feel. He is happy now, he is free. Mainly, free from ignorance.think of it this way, your friend has become a lot smarter than all of us on this earth.now he knows what really happens after death. now he knows the answers to all the mysteries of life that the living have been wanting to solve (to the extent that men of science would spend millions on experiments).
Anonymous said…
read the book i lend you, you'll understand more about death. a part of it stated that death is the end of an earthly life and the beginning of an everlasting life. enough reason for us to accept and be not afraid of death. peace out!
Anonymous said…
yeah your right rai :)
Fung said…
karen there's an end to all roads. naks! where the hell was that? maybe your friend's nice thats why God took him away. so if youre worried on facing death, be rude haha! joke lang ah! dont worry you can meet same as him in time. maybe it could be someone around you... dont let problems ruin your life, each of us carries one, so to handle it right, manage it well. ok?

Popular posts from this blog

When is the right time?

When is the right time? There is just this one guy who makes me happy everyday. He makes my heart beat faster. He makes me feel really special even he intends not to. I wanted to express what I feel but I'm afraid it may not be the right time. God only knows when... New Chapter: The Japanese  I wondered...why am I always affiliated to "japan" word. I was never a super fan of any anime. Oh there is one...Sailormoon series. Naruto? so so. Ah Yugi-oh! :D Gladly, I started and ended only these two series. And in between I met some japanese folks - some of them are acquaintance  and wives of friends. One of my friend dreams to flew in Japan. Another one is a collector of manga characters. Friends and college friends work there. Now surprised! I was hired by Aeon  as Managing Software Consultant for a project - a japanese company. Never thought of it. But my subconscious mind has been absorbing too much information about Japan and japanese culture. Now my turn ...

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."