Skip to main content

Sobrang nakakatamaaddddd!

Nakakatamad...nakakatamad...nakakatamad talagaaaaaaaaaaaaaa!


Ilang araw ko na itong nararamdaman sa office. Haay. talagang may epekto sa akin ang mga naririnig ko dito sa office. Nalulungkot ako. Pero wala akong magagawa. Andyan na eh.

Haay. anu-ano nga ba ang kinatatamaran ko dito? Haay i-enumerate ko...

1. Una yung napaka-"lamig" na atmosphere dito. Graveh no. nakakaluky Lamig means walang warmth ang samahan dito sa office. Siguro without these guys na kasama ko sa lunch...matagal na ako umalis. Hehe.. Ok naman sila dito. Yun nga lang...hindi ko sila makausap. Hindi yata na-practice ang social skills nila. Kung hindi mo kakausapin..hindi ka rin nila kakausapin. Manigas ka! Yun yun eh... Haha. Haay... Inisip ko dati na pwede ko silang hawaan ng kalokohan ko...Pero...haay...kulang lang ako ng time o opportunities na makasama sila. Alam mo yun? Paano nila natitiis na hindi sila nagsasalita sa loob ng isang araw? Gravah...Siguro iniisip nila...
kung paano sila makikipagkwentuhan kung...wala naman kaming common pagkukuwentuhan...waaaa... Oo nga paano nga naman yun? Or...anong pakialam ko sa knila...? hahaha! (hangtaray!!) hehe..anuman ang rason... I just wish na mabreak nila ung ice nila. Graveh...ang konti na nga lang namin di pa kami nag-uusap. hahaha! Eh paano hmmmn...wag na lang...haha!

2. Meron akong isang raket...na kinakatamaran ko rin. Kasi parang ang tagal kong ma-solve. Hehe. Pero ewan ko...haay...nawawalan kasi ako ng inspirasyon gumawa ngayon. Haay....Paano nga ba ito??? Paano ako gaganahan mag-work...ewan ko. Tapos minamadali pa ako. Anak ng....waaaaa.....Kung inaabot ako ng katamaran...andito na ako sa peak ko...huhu...ewan...balik tayo sa inspirasyon...ewan ko...nawala na kasi yung isa. mukang moved on na ako talaga. haay. paano ba ito. kailangan maghanap ng bago...yung magandang panoorin...yung mapapangiti ako pag naiisip ko. Ano kaya yun??? tao ba yun o lugar? or bagay???? Ewan ko. Wala rin kasi ako malinaw na sagot. Hehe... Sana pagbukas ng mata ko after 5 secs na katulad na ginawa ni Julian sa My Girl (aired sa ABS-CBN) makita ko na rin ung hinihiling ko inspiration... 1...2...3...4...5...

3. Haay...tapos parang nararamdaman mo na walang direksyon...ang lahat. siguro kailangan ko alng lang mag-hawshold...namimiss ko na sila eh... 2 weeks ng delayed ang household. kahit si raiza or si arlene lang present oks na. Siguro kailangan ko rin maging spiritually prepared. Sobrang dry na rin ako...Haayy....sa sobrang kabisihan..hindi na rin kasi ako nakakapagbasa ng Bible... Yeah I know it is not an excuse..Pero tingin ko kailangan ko bumalik kung saan ako dapat nag-start. From Him...in Him alone.. :) Sya naman nagbigay ng lahat ng meron ako ngayon. :) Magmo-moments muna kami ni Lord. Marami kaming pag-uusapan pa. :) Kailan kaya kami magdi-date? hehe? Sa Wednesday kaya?


Haay....ewan ko ba...punung-puno ng katamaran ang week na ito... hehe...

Siguro ang mas kailangan kong gawin ngayon eh ung magrefocus. Tapusin ang mga dapat tapusin....kahit na anong mangyari... And FOCUS on the goal.

Ano ba yung goal karen? Magkapera. maging masaya. Mafeel yung sense of achievement para sa sarili mo...Parang yun yung medal mo eh. At para magkaroon ng PEACE of mind. Haay!!!! Yun dapat Karen...FOCUS!!!!!!!!!!!! At siyempre alamin mo ang reason kung bakit mo ginagawa ang isang bagay. Remember.... Don't forget! Then from there...you can move on the next step...and to the next step and to the next...and so on...

Parang Five steps lang yan ng pagpapayat ni Toni Gonzaga sa My Big Love (movie)
1. Goal setting
2. Start today
3. No shortcuts
4. Motivate yourself
5. Be happy

At kailangan ko lang gawin yung no 2,3,4,5....And everything will be ok...Start today! ;)

Comments

Popular posts from this blog

When is the right time?

When is the right time? There is just this one guy who makes me happy everyday. He makes my heart beat faster. He makes me feel really special even he intends not to. I wanted to express what I feel but I'm afraid it may not be the right time. God only knows when... New Chapter: The Japanese  I wondered...why am I always affiliated to "japan" word. I was never a super fan of any anime. Oh there is one...Sailormoon series. Naruto? so so. Ah Yugi-oh! :D Gladly, I started and ended only these two series. And in between I met some japanese folks - some of them are acquaintance  and wives of friends. One of my friend dreams to flew in Japan. Another one is a collector of manga characters. Friends and college friends work there. Now surprised! I was hired by Aeon  as Managing Software Consultant for a project - a japanese company. Never thought of it. But my subconscious mind has been absorbing too much information about Japan and japanese culture. Now my turn ...

Babies ko

Hindi ko alam kung paano nangyari. Pero yes sila... sila ang mga babies ko...Nanggaling sila sa akin... Waah! *Haluscinations* Haha! Waaah! (ulet) Tinatawagan ko ang mommy ng mga batang ito...Willing po akong maging ina nila...kung kayo po at nagsasawa o nahihirapan sa kanila.Hehe. Sila ang gusto kong maging babies... :P How I wish sila ang mga magiging babies ko... So cuuuutteee! Kung mangyayari un siguro... grabeh... I'll be the most proud mom ever... Yaynesss...Kainggit ang mommy ng mga babies na ito.. - "Ok picture...1..2..3..!" - "Lets put our hands up in the air... Common!!" - "Halika rito... wag ka lumapit diyan...Kriminal iyan" - "May sasabihin ako sa iyong tsismis...wag ka maingay ha." - "Ang tigas naman talaga ng pagkain na ito...!" - "Ganito ba dapat ang pose? Hmmmn Teka...." - "Galit galit muna..." - "Hmmm...Talap talap.."