Review

Siyempre binasa ko kanina ang mga past write-ups ko.
Parang walang nangyayaring maganda. Parang nagsusulat lang ako para magkuwento.

Pero wala akong magagawa. Kahit man lang dito, nasasabi ko ang mga gusto kong sabihin. Hindi ko man magawang sabihin...maari ko naman isulat. Di ba?

Nobody

Hmmmn. Sa palagay ko ang nakakakilala lang talaga sa akin eh yung mga kaibigan ko. Paano ko naman nasabi na kilala nila ako? Eh di ba napaka-transparent kong tao. Hehehe! Kung ano ang makikita mo sa akin...Yun ako. Kung masaya ako, makikita mo yun sa kilos ko at face expression ko. Kung inis naman ako, sinasabi ko rin...hindi mo lang makikita sa face expression ko. (Ayoko ko kasi na ma-guilty siya-yung nang-iinis sa akin). Mararamdaman mo lang yun...hehehe. Pero kahit transparent na ako...bakit wala pa rin makabasa ng utak ko? Gusto ko may makaramdam ng nararamdaman ko. Yung kahit sila maging masaya para sa akin kapag masaya ako... Tapos kahit ayaw nila maging malungkot, nalulungkot sila kapag nararamdaman nila yung lungkot ko...Haay! Matapos kong magtapos ng kolehiyo, wala pa akong nakikilalang taong ganun uli. Wala talagang nakakahula ng mga naiisip ko. Kung alam lang nila. Hehehehe!

Sabagay, pili lang talaga ang mga taong nakikilala ko. Sa palagay yun ang mga taong pinadala ni God para maging kasama ko. At para makakilala sa akin. :D

Hindi naman sa hindi ako kuntento sa mga taong nakikilala ko. Masaya naman ako dahil sa bawat lugar na mapuntahan ko, marami akong nagiging kaibigan at sobrang dami kong natutunan at natutuklasan sa kanila. :D Pero gusto ko lang makakilala kahit isa lang. Sa UPLB kasi meron. Sana nga marami...para hindi nakakahiyang umiyak. Hehehe! Iyakin lang talaga ako. Hirap ng walang maiyakan. Badtrip! Nyahahaha.

What's new?

Naghahanap ako ng sideline at nakita ko ang isang ad sa manila bulletin. Pumunta ako doon sa address at nag-inquire. Nag-start ako at pinag-test. Hehehe. Parang ok naman. So pinabalik pa ako kinabukasan din. Hindi ko alam kung matatanggap ako. Pero siguro kailangan ko lang magtiyaga. Mahirap kaya no...Maraming masa-sacrifice sa akin. Yung pahinga ko...yung time ko...Haay! Basta try ko ito. Kung hindi mag-work. Ok lang. Wala naman mawawala sa akin.

Thanks! Thanks! Thanks!

Ay naku! alam ko matagal na ito. Thanks Ryan Samsom for the header of my blog. Dahil sa ginawa mo...hehehe libre kita minsan ng mcfloat- strawberry... :) --Kapag GY tayo. :))
Ito talaga ang gusto kong header. Salamat ng marami sa teamate ko. Maraming palakpak para sa iyo. God bless you!

Robin and Me (2nd GY Episode)

Hay naku! Akala ko hindi ko makakayanan yung GY ko last week....kasama ko si Robin. Badtrip! Nyahaha! Yung taong matagal ko ng wini-wish na tumahimik kahit one day lang. Sabi ni Ryan...tumahimik na raw siya nung maysakit siya. Ibig sabihin...Nyahahaha!
Naku hindi naman sa wini-wish ko...Aba ang tsika ay namiss daw siya ng mga pipol sa umaga. Yung mga tugtog niya lang... :))

Dami ko nalaman sa taong ito. Pero mas marami siyang itinatago. Hehehe! Hindi pa rin kasi siya tumitigil ng kasasalita kahit GY na kami at puyat na no! Pero inaamin ko nakatulong yun para hindi ako maantok. Salamat Robina!

Well in fairness with Robin...maalaga naman siya. Buti naman...Pero grabe wala akong ibang narinig sa taong ito kundi guwapo siya at cute...hehehe...Wala naman katibayan! :)) Single pa kasi...Ayoko ng sabihin kung bakit. :))

Next GY kasama ko na naman siya plus Sir Joel. Buti naman... :D
Pero gusto kong mag-thank you sa lahat ng kuwento. May natutunan din ako sa kanya . (kahit papaano..hehehe!)

Sana marami pa akong kuwento marinig sa kanya.